Ω, Θεέ μου, τώρα πως θα ζήσω...;

Πριν 2 εβδομάδες περίπου, μπαίνοντας πρώτα να πάρω τα E-mail μου έλαβα και το εξής μήνυμα : Ο/Η Eleni σας πρόσθεσε ως φίλο στο Facebook. Πατάω λοιπόν το Link που βγάζει στην σελίδα για επιβεβαίωση, και μου βγάζει στην φωτογραφία που βλέπετε στην Ανάρτησή μου. Γενικότερα είμαι αρκετά επιφυλακτικός με άγνωστους "φίλους", αλλά βλέποντας έναν κοινό μας φίλο κατάλαβα από που με "γνώρισε".

Βρήκα όμως τόσο έξυπνη τη Φωτό, που χωρίς δεύτερη σκέψη πάτησα την επιβεβαίωση για να πάω (όπως κάνω πάντα) στον τοίχο της να δω τι άνθρωπος είναι. Καταρχάς να τσεκάρω, αν πρόκειται όντως για "φίλο" η μήπως είναι κάποιο "έξυπνο" Spam με "κακόβουλες" ιδέες.

Όχι, δεν σκέφτηκα όπως σχεδόν όλοι, ότι για να μην βάζει τη φάτσα της στο profile δεν θα είναι εμφανίσιμη. Όπως είμαι σχεδόν βέβαιος ότι θα νομίζουν και για μένα. "Για να μην βάζει την φάτσα του αυτός μάλλον μπάζο θα είναι" θα σκέφτονται οι περισσότεροι. Δεν με ενδιαφέρει σχεδόν καθόλου. Μόνο που με πειράζει η προχειρότητα και η κακόβουλη μορφή της σκέψης τους. Αλλιώς δεν θα με ενδιέφερε απολύτως καθόλου. Άλλωστε μπορεί όντως να είμαι Μπάζο !!!

Δεν με ενδιέφερε εξάλλου, γιατί στο Fb τους φίλους τους κάνω για επικοινωνία και όχι για ψώνισμα. Μόλις λοιπόν μπήκα στον τοίχο της, λίγο κάτω από τη φωτό έγραφε "When I was a kid I used to pray every night for a new bicycle.
Then I realised God doesn’t work that way, so I stole one and prayed for forgiveness. - Emo Philips".

Μετά από αυτό ήδη, χωρίς να δω τις φωτό των Άλμπουμ της, έγινε εμφανής η "Ομορφιά" της. Μετά από τέτοια Profile-Φωτό και ένα τέτοιο γνωμικό, είχα θαμπωθεί. Η περιέργεια όμως που διαθέτουν όλοι, με οδήγησε στο να δω τις προσωπικές της φωτογραφίες που είχε αναρτήσει στα Άλμπουμ της. Όταν διαπίστωσα το πόσο πολύ θα είχε παλέψει με την γυναικεία φιλαρέσκειά της για να μη βάλει μία Sexy πόζα, όπως κάνουν οι περισσότερες, ανέβηκε πιο πολύ στην εκτίμησή μου.

Τα μηνύματα που έχουμε ανταλλάξει, επιβεβαιώνουν όλο και πιο πολύ την αρχική μου εκτίμηση. 10 τέτοιους φίλους να έχω στο Fb μου φτάνει. Και είμαι ευχαριστημένος ότι κάπου τόσους έχω. Στην Ζωή ακόμα λιγότεροι είναι αρκετοί. Βέβαια, όπως πάντα λέω, μέχρι το σημείο που έχω γνωρίσει γιατί μπορεί στο μέλλον να αλλάξει η γνώμη μου. Αν και η εμπειρία της ζωής μου διαβεβαιώνει, ότι είναι πολύ απίθανο να κάνω λάθος.

Σήμερα λοιπόν έβαλε ακόμα μία έντονη σφραγίδα στην συνολική επισφράγιση του ευαισθητοποιημένου και συνειδητοποιημένου ατόμου. Postαρε ένα φανταστικό βίντεο που μόλις το είδα με άγγιξε πάρα πολύ και αμέσως μετά της έστειλα μήνυμα και της είπα ότι θα κάνω μία ανάρτηση γι' αυτό. Μου απάντησε ότι θα το χαιρόταν πολύ και έτσι λοιπόν με πολύ ενθουσιασμό άρχισα να γράφω.

Συνήθως όταν "μοιραζόμαστε" κάποια Post τα σχολιάζουμε, αλλά αυτό το βίντεο δεν το σχολιάσαμε καθόλου. Δεν ξέρω τι γνώμη έχει. Μπορεί να έχει εντελώς διαφορετική άποψη από τη δική μου. Εγώ θα το σχολιάσω όπως το εξέλαβα όταν το είδα. Μάλλον δεν θα το σχολιάσω, απλά θα γράψω τι πιστεύω και πως βλέπω τη ζωή του ανθρώπου.

Από τα 20 μου χρόνια, όταν άρχισα να βλέπω και λίγο διαφορετικά την εικόνα της ζωής που όλοι μας παρουσίαζαν με ευτυχισμένους γάμους και πανέμορφα παιδάκια να τρέχουν στους κήπους και να παίζουν, με όμορφα σπίτια νοικοκυρεμένα, το έφερνα απ' έξω - απ' έξω στη μάνα μου ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μην παντρευτώ και να μην κάνω οικογένεια. Ήταν ένα σοκ αυτό για τη μάνα μου, αλλά από μέσα της σκεφτόταν... "Τώρα τα λέει που είναι μικρός, αν μεγαλώσει θα αλλάξει γνώμη".

Δεν ήμουνα ποτέ κατά της οικογένειας ούτε κατά του γάμου. Είμαι σχεδόν κατά του γάμου σήμερα που έγινε ένα κοσμικό γεγονός που τις περισσότερες φορές γίνεται για να "προσδιορίζει" την ικανότητα για οικογένεια, κύρος, γόητρο και για να κουκουλώσει αυτό που λένε στα χωριά "Τι στραβό είχε αυτή(ος) και δεν παντρεύτηκε ??? ".

Οι πιο πολλοί πιστεύουν ότι με το που θα παντρευτούν αμέσως καταξιώνονται κοινωνικά. Και για τους περισσότερους πραγματικά αυτό σημαίνει. "Πότε θα παντρευτείς εσύ, ακόμα και ο ..... που είναι "λοξός" παντρεύτηκε".... ακούς συνέχεια από τους γονιούς μετά τα 30. Εγώ είμαι λοξότερος... δηλώνει κοινωνικά η κατάσταση της μη έγγαμης ζωής, και με τίποτα επιλογή. Δεν πειράζει ας είμαι Λοξότερος και Ελεύθερος επιλογών, παρά "Αλυσοδεμένος".

Πάντα λοιπόν, από μικρό παιδί σκεφτόμουνα.... "Καλά η οικογένεια, ο γάμος, η δουλίτσα, η συνταξούλα, τα γεράματα και ο θάνατος". Πέρα από αυτά τι? Ερχόμαστε στη ζωή για να κάνουμε αυτά που κάνανε οι προηγούμενοι και οι προ-προηγούμενοι και όχι κάτι διαφορετικό? Και πως θα εξελιχτεί η ανθρωπότητα?

Ποια ανθρωπότητα μωρέ???? Ποιος τη Γ@μ@ει την ανθρωπότητα??? ΕΓΩ και η οικογένειά μου να είναι καλά και δε πάει να γ@μηθεί το Σύμπαν.

Και όσο περνάει ο καιρός το ακούω όλο και περισσότερο. Και αν δεν το ακούω το βλέπω στα μάτια όλων. Σπανίζουν αυτοί που ξεχωρίζουν, γι' αυτό μου έκανε και ιδιαίτερη εντύπωση η Ελένη.

Πάντα λοιπόν, αντί να θαυμάσω τους καλούς οικογενειάρχες με το ακριβό σπίτι, την καλή δουλειά και τα όμορφα παιδιά με τα πανάκριβα μαρκάτα ρούχα τους, θαύμαζα κάτι "μίζερους" και φτωχούς ποιητές, ζωγράφους, τραγουδιστές και όλους αυτούς που διάλεγαν τον δύσκολο δρόμο των λίγων, των ελαχίστων "περιθωριακών".

Γύρω στα 15 μου, είχα δει ένα ενυδρείο που είχε στο σπίτι του ένας φίλος μου. Ενώ όλοι κοιτούσαν και θαύμαζαν τα φανταχτερά και πολύχρωμα εξωτικά ψάρια που έλαμπαν, εμένα μου έκανε εντύπωση 2 ψαράκια, όχι όμορφα που συνέχεια ρουφούσαν τις πέτρες του βυθού. Τι είναι αυτά ρώτησα τον φίλο μου? Α, αυτά μου είπε, είναι μόνο για να καθαρίζουν το βυθό για να μην μολύνεται. Αν δεν βάλεις τέτοια, μπορεί να μολυνθεί το ενυδρείο και να πεθάνουν τα υπόλοιπα ψάρια.

Όσο και να σας κάνει εντύπωση, αυτό το ενυδρείο υπάρχει μέχρι και σήμερα στο μυαλό μου ως παράδειγμα ζωής. Όλοι προσέχουν και θαυμάζουν τα πολύχρωμα ψάρια να κολυμπούν περήφανα, αλλά όλη η ζωή τους βασίζεται σ' αυτά τα 2 "άσχημα" ψαράκια που κρατούν και συμβάλουν στην ύπαρξη και εξέλιξη της ζωής των υπολοίπων.

Έτσι και στη ζωή κάτι "ασήμαντα ανθρωπάκια" είναι που κρατούν τις ισορροπίες στον πλανήτη μας. Δεν αποζητούν την εύκολη και ευφάνταστη πλευρά της ευτυχίας αλλά επιλέγουν τον μοναχικό δρόμο του οραματιστή, του ιδεολόγου. Ασχολούνται με τα δύσκολα και πολλές φορές κουράζονται. Μερικές φορές κοιτάν την εύκολη ζωή του διπλανού τους και λιγοψυχούν. Αλλά πολύ σύντομα συνέρχονται. Ξεκουράζονται, χαμογελούν και συνεχίζουν τον σκοπό τους. Δεν είναι τόσο φανταχτεροί και καλοζωισμένοι όπως οι περισσότεροι, και τα σημάδια της κακοτράχαλης ζωής τους είναι εμφανή. Δεν έχουν φανταχτερό αυτοκίνητο αλλά και ένα ποδήλατο πολλές φορές τους είναι αρκετό. Ματώνουν, αλλά συνεχίζουν. Δέχονται επίπονα χτυπήματα, αλλά πνίγουν τον πόνο τους. Τρυπιούνται από τα αγκάθια της ζωής αλλά κοιτάζουν μπροστά.

Έτσι κάπως βλέπω εγώ τη ΖΩΗ !!!


Το βίντεο έχει κοπεί... μπορείτε να το δείτε εδώ ... κλικ

Like the sound of a windmill goin round...

Πριν λίγες μέρες έκανα μία νέα Fb-Friend, την Κ. Όχι, όχι αυτή του Σιδηρόπουλου. Αυτή η Κ. θα ήταν μόλις 2 - 3 χρονών όταν ο "Πρίγκηπας" Παύλος Έφυγε.

Με τα λίγα μηνύματα που ανταλλάξαμε, μου έδωσε την εντύπωση ενός πολύ συμπαθητικού και ουσιαστικού ατόμου. Σε κάποιο από αυτά τα μηνύματα, όταν εγώ της έλεγα ότι εσύ είσαι μικρή, αλίμονο από εμάς που Μεγαλώσαμε. Τότε μου έγραψε " e na mikrynaite :) ".

Ωχ, αυτός ο Πληθυντικός με σκότωσε. Με έκανε 15 χρόνια μεγαλύτερο. Όπως όμως μου εξήγησε ήταν απάντηση στον δικό μου πληθυντικό "Μεγαλώσαμε". Ουφ, ευτυχώς το έσωσε... Όταν λοιπόν την ξαναρώτησα "Ξέρεις κανένα τρόπο?", μου ανταπαντά "erwteyteite:)"

Αφοπλιστικό. Για λίγο τα έχασα, αλλά το χαμόγελο, :) , που ακολουθούσε επιβεβαίωνε την χαριτωμένη χροιά της "φωνής" που περίμενα. Αυτό λοιπόν το μήνυμα ήταν και η έμπνευσή μου για την σημερινή ανάρτηση.

Πόσο δίκιο έχει.... ήταν η πρώτη μου σκέψη. Τι "είδε" από εμένα και της έδωσα την εντύπωση ότι δεν είμαι ερωτευμένος?... αναρωτήθηκα. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση και γι' αυτό έμεινα εκεί, ήταν η προστακτική υφή του πρώτου ερεθίσματος. Δεν πέρασε όμως πολύ ώρα, μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι η υφή δεν ήταν προστακτική, αλλά μάλλον εμπεριείχε έναν προτρεπτικό τόνο.

Ακολούθησε μία ανταλλαγή μηνυμάτων, εξηγώντας πως βλέπω τον Έρωτα, όχι μονοδιάστατα αλλά πολυδιάστατα και την παρέπεμψα σε μία παλιότερη ανάρτησή μου που περιγράφω τις διαστάσεις του έρωτα... http://dsvsval.blogspot.com/2009/09/blog-post_06.html (Κλικ). Εκεί περιγράφω ότι και ακόμα όταν δεν έχω κάποια σύντροφο, οι άλλες διαστάσεις κρατούν τον Ερωτισμό, και μερικές φορές σε πιο υψηλά επίπεδα από κάποιες που έχω κάποια σύντροφο, αλλά αρχίζω και δεν είμαι ερωτευμένος. Και λέω αρχίζω γιατί το σταματάω αρκετά σύντομα πριν επηρεάσει και τις άλλες διαστάσεις. Γιατί όταν υπάρχεις με κάποιο άτομο δίπλα σου και δεν είσαι ερωτευμένος, αρχίζεις και χάνεις τον έρωτα για τη Ζωή !!!

Ακόμα όμως και με την προτροπή αυτή συνέχισα να αναρωτιέμαι... Πως να ερωτεύεται κάποιος? (σύντροφο). Είναι τόσο εύκολο? Δηλαδή απλά χρειάζεται να το θέλεις και γίνεται? Απάντηση έχω, αλλά ήθελα να μπω και στο μυαλό της για να μαντέψω πως σκέφτεται.

Υπήρξαν πολλές φορές στη ζωή μου, και μιλάω για στιγμές που αισθητικά και ψυχολογικά ήμουνα στα καλύτερα μου, άρα έτοιμος να υποδεχθώ τον Έρωτα δηλ. σύντροφο, αλλά με τίποτα δεν καθόταν. Και υπήρχαν φορές που ήμουνα μέσα στη κατάθλιψη και την άρνηση, και γνώριζα πολύ έντονους έρωτες.

Υπήρξαν και 2 φορές, που ο Έρωτας (σύντροφο, το επισημαίνω συνέχεια γιατί δεν πιστεύω ότι μόνο αυτό είναι Έρωτας), με βρήκε μέσα στο σπίτι μου. Και τις 2 φορές από επίσκεψη κάποιας παρέας του αδερφού μου που συγκατοικούσαμε. Ενώ λοιπόν πολλές φορές όταν τον αναζητούσα έντονα δεν τύχαινε, άλλες φορές που ούτε καν το είχα στο μυαλό μου, μου προέκυπτε απρόσκλητα.

Από τότε λοιπόν σταμάτησα να τον ψάχνω. Το άφησα στη ζωή γιατί μετά από όλες τις φορές, κατάλαβα ότι δεν εξαρτάται από το θέλω μου μόνο, αλλά και από το "σημείο" που θα βρίσκομαι εκείνη τη στιγμή. Πρέπει να τύχει να βρεθείς σε ακτίνα βολής ώστε απρόσμενα να σε χτυπήσει το "Βέλος".

Χρησιμοποίησα πολλές φορές τη λέξη τυχαίνει, γιατί μετά από πολλά χρόνια πιστεύω ότι μπορεί να "Τύχουν" πράγματα στη ζωή που να στα φέρουν εντελώς αντίθετα από αυτά που έχεις υπολογίσει. Και επικαλούμαι την Τύχη, γιατί τα πράγματα μπορεί να πάνε όπως τα έχεις προαποφασίσει, ή καλύτερα όπως τα έχουν αποφασίσει άλλοι για σένα, αλλά τις περισσότερες φορές, είσαι με κάποιο σύντροφο που δεν είσαι ερωτευμένος, παντρεύεσαι κάποιον που δεν αγαπάς, και κάνεις παιδιά χωρίς να είσαι καλός γονιός. Αν σχεδιάζεις τη ζωή με Manual (όπως λέω εγώ) τότε σχεδόν όλες τις φορές γεύεσαι πικρά τις συνέπειες αυτού του σχεδίου.

Και πιστεύω στο Κάρμα.... και για τις άλλες πτυχές της ζωής.... αλλά στη σημερινή ανάρτηση θα μιλήσω μόνο για τον Έρωτα.

Έτσι απαντάω με πολύ εκτίμηση και συμπάθεια στην κυρία Κ. ότι νιώθω ότι μεγαλώνω, αλλά νομίζω ότι θα ακούω πάντα τον ήχο του ανεμόμυλου που γυρνά, και ότι το μόνο που γνωρίζω ότι σχεδόν σίγουρα θα ισχύει για τη ζωή μου είναι.... μαντεύω ότι Πάντα θα είμαι ένας Στρατιώτης της Μοίρας !!!

Και δεν είμαι ο μόνος που το πιστεύω. Το είχανε "πει" πολλά χρόνια πριν και οι Θρυλικοί...

Deep Purple

Soldier of Fortune

I have often told you stories
About the way
I lived the life of a drifter
Waiting for the day
When Id take your hand
And sing you songs
Then maybe you would say
Come lay with me love me
And I would surely stay

But I feel Im growing older
And the songs that I have sung
Echo in the distance
Like the sound
Of a windmill goin round
I guess Ill always be
A soldier of fortune




Many times Ive been a traveller
I looked for something new
In days of old
When nights were cold
I wandered without you
But those days I thougt my eyes
Had seen you standing near
Though blindness is confusing
It shows that youre not here

Now I feel Im growing older
And the songs that I have sung
Echo in the distance
Like the sound
Of a windmill goin round
I guess Ill always be
A soldier of fortune
Yes, I can hear the sound
Of a windmill goin round
I guess Ill always be
A soldier of fortune


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Βουνό είναι κι η θάλασσα

Ποτέ μου εγώ τη θάλασσα στα μάτια δεν την είδα
μα ξέρω για τα πάθη της καλύτερα απ’ την ίδια
σε βράχους μέσα έζησα, σε βάτους και λαγκάδια
μα ξέρω για τα κύματα και του νερού τα χάδια
τον Άγιο εσυνάντησα με το κουπί στην πλάτη
σε πέτρα πάνω μοναχό, πεζό και στρατηλάτη
Άγιε μου και προφήτη μου τί σου ’χουν καμωμένα
άνοιχ’ τα φύλλα της καρδιάς και πες τα όλα σε μένα
Δίχτυ μού έπλεξε διπλό πάνω στα άλμπουρά της
με φώναξε για μια στιγμή και γέρασα κοντά της.
Κι από τα λόγια τα πικρά και τ’ αρμυρό του δάκρυ
εμαραθήκαν τα κλαδιά κι η γης απ’ άκρη σ’ άκρη.
Μίλα σιγά προφήτη μου, ο Πάνας μη ξυπνήσει
και με τραγούδια και φωνές παράπονα αρχίσει
μη δει πως σ’ άλλονε Θεό τώρα κερί ανάβω
μίλα σιγά προφήτη μου κι εγώ θα καταλάβω.
Μ’ ένα πανί ξεκίνησα Γαΐτα στα νερά της
μ’ ένα κουπί εβούλιαξα κι έφυγα μακριά της.
Άγιε μου και προφήτη μου πάρε ψωμί και γάλα
κι εγώ μ’ αυτά που μου ’χεις πει αλλά και μ’ όλα τ’ άλλα
βουνό λέω τη θάλασσα με βράχους και χαράδρες
Λύκοι τα μαύρα κύματα, τσακάλια και φονιάδες.


Χωρίς Σχόλια... Πολλές φορές και η Σιωπή, λέει πολλά !!!





Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

There's a monster living under my bed

Για άλλη μια φορά η Ελένη Βαμβακά μου κάνει την τιμή μέσω του Blog μου να δημοσιεύσει μια αφιέρωσή της συνοδευόμενη από ένα Φανταστικό τραγούδι. Ιδίως τον τελευταίο καιρό την ακολουθεί όπου κι' αν πάει, όπου κι' αν σταθεί, ότι κι' αν κάνει.

Γράφω την αφιέρωση όπως ακριβώς την έλαβα....

"Αυτό το καταπληκτικό κομματι με άγγιξε γιατί με πολύ λίγα λόγια φέρνει εικόνες απο όλη τη ζωή μου.. ο κάθε στίχος φέρνει εικόνες δυσκολες, με πόνο με λάθη, με αθωότητα τον πόθο να μην περάσουν άσχημα πράγματα τα παιδιά μας..αλλα ακόμα και εμείς που έχουμε περάσει καποια δύσκολα και έχουμε ακόμα... είναι ανθρώπινα και προστατευόμαστε γιατί εγω προσωπικα το νιωθω πολλες φορές ... Και όλα γίνονται για καποιο σκοπό και παίρνω δύναμη και κουράγιο για το καθετί που αντιμετωπίζω.. ΑΠΛΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ!! :))))"

Έτσι κάνουν τα τραγούδια. Φωλιάζουν βαθιά στην Ψυχή μας και βγαίνουν στην επιφάνεια με το κατάλληλο αναγνωριστικό κάλεσμα. Ένα κάλεσμα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα εγκεφαλικά κύτταρα και απόλυτα εναρμονισμένο με τους χτύπους της καρδιάς μας.

Γι' αυτό και η Ελένη για πολλοστή φορά μου στέλνει ένα τραγούδι για αφιέρωση. Γιατί ταιριάζουμε Μουσικά, και μας αρέσουν πολλά ίδια τραγούδια. Όλα τα τραγούδια που μου έστειλε, όπως και το σημερινό, ήταν και δικά μου αγαπημένα, και ακόμα ένα που δεν ήξερα... "Ορκος - Mentores" ήταν και αυτό Φανταστικό !!!

Για το σημερινό τι να πω? Το όνομα τα λέει όλα : Carlos Santana. Μεθυστική κιθάρα, υπέροχος ρυθμός, φανταστικά σόλα, αλλά και υπέροχοι στίχοι.


Μιλάει για το φως της ψυχής που σιγά σιγά με το πέρασμα του χρόνου αργοσβήνει και πολλές φορές χάνεται. Αυτή τη φλόγα που παραμένει άσβεστη στην αμόλυντη και αθώα ψυχή ενός παιδιού. Φλόγα που πρέπει να αφήσουμε να καίει και να φροντίζουμε να μην σβήνει ποτέ.

Πολλές φορές όμως με τις αμαρτίες μας, την αδικία του κόσμου, τις ατελέσφορες προσπάθειές μας για ολοκλήρωση, ακόμα και τους ανεκπλήρωτους ή χαμένους έρωτες, το φως της ψυχής μας σβήνει αφήνοντας το μαύρο σκοτάδι να την κατακλύσει.

Τότε είναι που το "Τέρας" της ψυχής μας, κρύβεται στο σκοτάδι και χώνεται Ύπουλα κάτω από το κρεβάτι μας και δεν μας αφήνει να κοιμηθούμε, να ονειρευτούμε, να ηρεμήσουμε. Θεριεύει, Γιγαντώνεται και γίνεται "Αψηλάφητο Ζώο δίχως μια στάλα στοργή" και μας κρατά συνέχεια σε μια εξαντλητική Αγρύπνια... (Κλικ εδώ).





"Αλλά όλοι έχουμε έναν φύλακα άγγελο όπως και εγώ", όπως λέει η Ελένη, "που μας προστατέυει από το σκοτάδι που υπάρχει στην καρδιά μας..."

Βλέπει το μαύρο πέπλο να σκεπάζει την ψυχή μας και ακουμπώντας γλυκά πάνω μας, μας δείχνει το δρόμο της λύτρωσης το δρόμο του φωτός.

Μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί. Μας οπλίζει κουράγιο διώχνοντας τους φόβους μας.

"Μας θυμίζει ότι έχουμε να εκπληρώσουμε το σκοπό που ήρθαμε σε αυτήν τη ζωή και δεν μας αφήνει να βγούμε εκτός ελέγχου και μας προστατεύει... Και όλους μας βοηθάει γιατί όλοι μας λάμπουμε σαν αστέρια.." (Ελένη).





Έτσι λοιπόν ο καταπληκτικός Carlos, με τον στεναγμό που βγάζουν οι παλλόμενες χορδές, μας προτρέπει ............


"Put Your Lights On"
Hey now, all you sinners
Put your lights on, put your lights on
Hey now, all you lovers
Put your lights on, put your lights on

Hey now, all you killers
Put your lights on, put your lights on
Hey now, all you children
Leave your lights on, you better leave your lights on

Cause there's a monster living under my bed
Whispering in my ear
There's an angel, with a hand on my head
She say I've got nothing to fear

There's a darkness living deep in my soul
I still got a purpose to serve
So let your light shine, deep into my home
God, don't let me lose my nerve
Lose my nerve



Hey now, hey now, hey now, hey now
Wo oh hey now, hey now, hey now, hey now

Hey now, all you sinners
Put your lights on, put your lights on
Hey now, all you children
Leave your lights on, you better leave your lights on

Because there's a monster living under my bed
Whispering in my ear
There's an angel, with a hand on my head
She say's I've got nothing to fear
La illaha illa Allah
We all shine like stars
La illaha illa Allah
We all shine like stars
Then we fade away

Santana
(feat. Everlast)

Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Ποτέ σου μην κοιτάς τον άλλον μες τα μάτια...

Γιατί όταν λέμε ψέματα χαμηλώνουμε τα μάτια; Γιατί όταν θέλουμε να αποφύγουμε να πούμε κάτι, κοιτάμε αλλού;

Εχθές, μια φίλη όταν της έγραψα " Όλα είναι.... "Μες του μυαλού σου το Βυθό" !!!"... μου απάντησε... "Το ξέρω.το μόνο σίγουρο είναι αυτό!!Πότε θα βγουν στην επιφάνεια δε ξερω..!!!". Τότε λοιπόν αμέσως της ανταπαντώ "Βγαίνουν με το χαμόγελό σου, και απ' τα μάτια σου". Αυτή λοιπόν η ανταλλαγή των μηνυμάτων ήταν και η έμπνευση για την σημερινή μου ανάρτηση.

Τα Μάτια όπως λένε είναι ο Καθρέφτης της ψυχής. Τα λένε όλα. Δεν μπορούν να πούνε ψέμματα. Γι αυτό πολλές φορές λένε άλλα πράγματα από αυτά που εκστομίζουμε. Πράγματα ανείπωτα. Ακόμα κι αυτά που φοβόμαστε να ψιθυρίσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό.


Ακόμα όμως και όταν είμαστε απόλυτα ειλικρινής για τον εαυτό μας, τα μάτια γίνονται πάλι καθρέφτες. Καθρέφτες συναισθημάτων, καθρέφτες εκφράσεων... όταν η γλώσσα δένεται και τα χείλη ματώνουν από το δάγκωμα.

Πόσο δύσκολη είναι η αλήθεια; Πόσο δυσεύρετη είναι; Ενώ θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο, έχει καταλήξει να προκαλεί φοβικά συναισθήματα. Και ενώ θα έπρεπε να την καλοδέχονται, οι περισσότεροι την αποφεύγουν. Πάντα όλοι στη ζωή τους ψάχνουν να βρουν κάποιον να τους καταλαβαίνει, αλλά όταν τον βρίσκουν δεν το αντέχουν, γιατί δεν μπορούν να κρυφτούν.



Έτσι λοιπόν οι Άνθρωποι σταμάτησαν να κοιτούν στα μάτια. Από τη μία να μην φανερώσουν τα μυστικά τους, και από την άλλη για να μην γίνουν παραλήπτες μια δυσάρεστης Αλήθειας. Αυτό τους έγινε συνήθειο. Φυσιολογικό. Και όταν αντιμετωπίζουν την Ειλικρίνεια αντιδρούν. Αισθάνονται άσχημα. Φοβούνται.

Έμαθαν λοιπόν να ζούνε σ' ένα ψέμα σιωπής. Σε μια αυταπάτη. Σε μια βολική θαμπάδα.

Ότι άλλο, ότι αληθινό..... το Σπάζουνε κομμάτια !!!





Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Καθρέφτης

Μια μέρα ήρθε στο χωριό γυναίκα ταραντούλα
κι όλοι τρέξαν να τη δουν.
άλλος της πέταξε ψωμί
κι άλλοι της ρίξαν πέτρα
απ' την ασχήμια να σωθούν.

Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις
τι άσχημοι που μοιάζουν,
αυτοί που σε σιχαίνονται
μα στέκουν και κοιτάζουν.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλον μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.





Μια μέρα ήρθε στο χωριό
άγγελος πληγωμένος.
Τον φέρανε σε ένα κλουβί
κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος,
την ομορφιά του για να δει.

Κι ένα παιδί σαν δάκρυ ωραίο αγγελούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε αν θέλεις να σωθείς
από την ομορφιά σου,
πάρε τσεκούρι και σπαθί
και κόψε τα φτερά σου.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλο μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Μες του μυαλού μου το Βυθό...

Το είχα αναφέρει και σε μια άλλη ανάρτηση, ότι από μικρό παιδί ήθελα να μιλάω με τραγούδια. Γι' αυτό πάντα έδινα μια προσοχή στο στίχο. Γι' αυτό τον τελευταίο καιρό έχω σχεδόν πάντα σε κάθε ανάρτηση ένα τραγούδι.

Προτιμώ πολλές φορές να μιλάω με τραγούδια, γιατί η "υφή" του στίχου ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία μου και με τον τρόπο σκέψης μου. Ποτέ δεν μου άρεσε να παίρνω και να δίνω "μασημένο" λόγο. Θέλω πάντα να αφήνω κάτι να βγάλει και ο παραλήπτης. Όπως το νιώθει στην ψυχή του. Ανάλογα με το τι έχει "Μες του μυαλού του το βυθό".

Τόσο καιρό που ψάχνω βίντεο για να βρω για τις αναρτήσεις μου, βλέπω στα σχόλια (των βίντεο), πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις. Ανάλογα με το τι σκέφτεται ο καθένας εκείνη τη στιγμή. Τι περνάει... Πως αισθάνεται... αλλά και τις εμπειρίες του, τον τρόπο ζωής του και τον τρόπο σκέψης του. Άλλωστε τα τραγούδια λένε τόσα πολλά !!!

Βέβαια σ' έναν φίλο μου δεν αρέσει. Μου είπε ότι "Από τότε που άρχισες να βάζεις τα Βίντεο το χάλασες. Δεν ακούω τα τραγούδια, ούτε διαβάζω τους στίχους". Τότε του λέω... "Μην διαβάζεις τίποτα, γιατί αυτά που γράφω χωρίς να ακούς το τραγούδι και να διαβάζεις τους στίχους δεν έχει νόημα". Δεν ακούει καθόλου τέτοια μουσική, και όταν μπαίνει στο αυτοκίνητό μου βάζει το MP3 Player στη σιγή. Αλλά δεν πειράζει, με αυτόν τα λέω στο τηλέφωνο. Με αυτούς που θέλω να "Μιλάω" θέλω να "Μιλάω" έτσι.

Όπως και ο Αλκίνοος, που είναι ο Συνθέτης και Στιχουργός του παρακάτω τραγουδιού, όταν σε μια συνέντευξη είχε ρωτηθεί "Δεν σε βλέπουμε συχνά να δίνεις συνεντεύξεις... Γιατί?", απάντησε... "Τι να πω άλλο... δεν έχω τι να πω.... νιώθω ότι Φλυαρώ τόσο πολύ με τα τραγούδια μου, που πραγματικά δεν έχω τι άλλο να πω !!!"

Ας μην φλυαρήσω λοιπόν και εγώ περισσότερο...



..................................................................
Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
"Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις..."
αγάπη μου,πως θα μ' αντέξεις,
που 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό.

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δώ,
κι αν σε πεθύμησα δε ξέρεις.
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις..",
σου το 'χα πει ένα πρωί βροχερό.

Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω.
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω,
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.



Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα,
μες σε δωμάτια κλεισμένα,
το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω.

Στα σοβαρά μη με παίρνεις ειν' το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος.
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες.

Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει...
έγινε το αύριο πάλι χθες.

Θα σβήσω .....


Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Patrick Swayze - ( 18.08.52 - 14.09.09 )

She's like the wind

She's like the wind through my tree
She rides the night next to me
She leads me through moonlight
Only to burn me with the sun
She's taken my heart
But she doesn't know what she's done

Feel her breath on my face
Her body close to me
Can't look in her eyes
She's out of my league
Just a fool to believe
I have anything she needs
She's like the wind

I look in the mirror and all I see
Is a young old man with only a dream
Am I just fooling myself
That she'll stop the pain
Living without her
I'd go insane




Feel her breath on my face
Her body close to me
Can't look in her eyes
She's out of my league
Just a fool to believe
I have anything she needs
She's like the wind

Feel your breath on my face
Your body close to me
Can't look in your eyes
You're out of my league
Just a fool to believe
(Just a fool to believe)
She's like the wind
(Just a fool to believe)
Just a fool to believe
(She's like the wind)
Just a fool to believe
(Just a fool to believe)
She's like the wind
(Just a fool to believe)
Just a fool to believe
She's like the wind

(Just a fool...)
(She's like the wind)
(She's like the wind)
(Just a fool...)
(She's like the wind)
(Just a fool...)


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Είναι μερικές φορές που...

Νομίζω ότι πρώτη φορά έχει περάσει τόσος καιρός χωρίς να αναρτήσω κάτι.

Αναρτούσα σχεδόν καθημερινά, ή μέρα παρά μέρα. Πάντα όταν έγραφα μία ανάρτηση ηρεμούσα. Ένιωθα γεμάτος. Πλήρης. Ξεφόρτωνα. Τώρα... τίποτα. Το απόλυτο κενό. Αδιέξοδο.

Είναι πολύ βασανιστικό να μην μπορείς να εκφράσεις το μέσα σου. Να μην σου βγαίνουν λέξεις, να μην σου έρχονται στο μυαλό, μελωδίες και στίχοι.

Το Blog τελικά είναι μεγάλη δέσμευση, μεγάλη ευθύνη. Αν δεν υπήρχε δεν θα με ένοιαζε που δεν γράφω. Τώρα όμως... σιωπηρά με καλεί. Μου θυμίζει ότι είμαι "εκφραστικά" ανενεργός και αυτό μου κοστίζει. Γιατί ξέρω ότι το έχω ανάγκη. Ξέρω ότι αν δεν το κάνω... θα μου λείπει κάτι.

Μία εβδομάδα και μία μέρα να αναρτήσω.

Είναι (για μένα) πολύς καιρός που δεν είπα κάτι με το γράψιμο, και δεν τραγούδησα κάτι με κάποιο μουσικό βίντεο !!!

Αρκετό το διάστημα αλλά... Είναι μερικές φορές που...

...δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω
είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνό
κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω
για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
μα πάλι πώς θα ζήσω

Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια
μέσα σε ωδεία σε στρατούς και γυμναστήρια
πέρασα χρόνια άλλος μπήκα κι άλλος βγήκα
κι έχω τη μόρφωση για όπλο και για προίκα
κι ένσημο για το ΙΚΑ

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;



Πάρε τα πάνω σου μικρέ πάρε τα πάνω σου
πάρε μολύβι κι έλα κάθισε στο πιάνο σου
και φτιάξε πάλι την αρχαία συνταγή
μ' ένα τραγούδι να γλυκάνεις την ψυχή
μα άραγε θα μου βγει;

Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ' τις σκέψεις
μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις
αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι χτες το βράδυ
μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι
και μια τους νότα στο σκοτάδι

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;


Α Δ Ι Ε Ξ Ο Δ Ο
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης & Ελευθερία Αρβανιτάκη & Διονύσης Σαββόπουλος ( Τερτσέτο )


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Για το καλό μου...

Σήμερα μια φίλη μου έγραψε "Θέλω να είσαι καλά".

Επειδή τις περισσότερες φορές, λέξεις και εκφράσεις μεταφράζονται σε στίχους και τίτλους τραγουδιών.... το μυαλό μου πήγε αυτόματα σε κάποιο τίτλο τραγουδιού.

Ένα φοβερό τραγούδι που άκουσα για πρώτη φορά γύρω στα 15 - 16. Πραγματικά πόσο διαχρονικό είναι? Πόσο περιεκτικό? Πόσες χιλιάδες εικόνες χωράνε σε μερικούς στίχους?

Αρκετά σκληρό... σοκαριστικό ... αλλά τόσο ρεαλιστικό και αληθινό. Και το βίντεο που βρήκα, παρόλο που δεν είναι τόσο ποιητικό, είναι αρκετά καλά σκηνοθετημένο.

Στα τρυφερά χρόνια των 15 - 16, δεν το καταλαβαίναμε τόσο πολύ, και πιο πολύ στεκόμασταν στα σόλα της κιθάρας που ομολογουμένως είναι φανταστικά..... Αλλά καλύτερα. Το απαλό - βελούδινο δέρμα της εφηβείας δεν ταίριαζε με τόση σκληρότητα. Όσο σκλήρυνε... τόσο πιο πολύ το καταλάβαινε. Πόσο κατανοητό έγινε τώρα που ωρίμασε???

Αφιερωμένο σε όσους μεγάλωσαν με αυτό αλλά και στους μικρούς (όπως οι μαθητές μου που γεννήθηκαν μετά από το 86 που βγήκε) και μπορεί να μην το έχουν ακούσει...


Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας
Μουσική: Γιάννης Μηλιώκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μηλιώκας

Είδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου
για το καλό μου

Είδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα
για το καλό μου

Είδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο
είδα τα χέρια μου πρησμένα από το ξύλο
είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε
με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου






Είδα να κόβουν τη μπουκιά για την μπουκιά μου
ρούχα να φτιάχνουν απ' τα ρούχα τα παλιά μου
για το καλό μου

Είδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα
είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα
για το καλό μου

Είδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα
είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα
είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα
για να γλιτώσω το κελί να πω το ποίημα

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Για το καλό μου για το καλό μου
έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου
ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου
σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου
κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Όλο μ΄αφήνεις να σ΄αφήσω...

Πόσο τ' αλλάζει όλα ο καιρός? Πόσο διαφορετικά το ακούω τώρα το τραγούδι από τότε που το πρωτάκουσα? Για πόσο διαφορετικό λόγο το θυμήθηκα? Βέβαια ο Έρωτας είναι πάντα το επίκεντρο των συναισθημάτων όταν ακούω μουσική, ή γράφω, ή τα κάνω και τα δύο μαζί όπως τώρα.

Αλλά ο Έρωτας είναι πολυδιάστατος. Μπορεί να πιάσει τα πάντα. Όλα τα συναισθήματα. Και της Αγάπης και του Μίσους. Και της Βίωσης και της Έλλειψης. Και της Χαράς και του Θυμού. Και της Έξαρσης και της Απόγνωσης.

Δεν είναι μόνο το ...... συναίσθημα που νιώθει κάποιος για κάποιον άλλο. Αλίμονο σε όσους έζησαν μόνο με αυτό τον τρόπο τον Έρωτα. Και πιο πολύ Αλίμονο σε όσους στερήθηκαν όλες τις άλλες μορφές του, στο Βωμό της μονοσήμαντης βίωσης. Για να έχουν ένα ταίρι, και μάλιστα πολλές φορές μόνο για σαρκική απόλαυση, καταπάτησαν ιδέες και αξίες Ερωτικού μεγαλείου.

Κάπως έτσι λοιπόν και το δικό μου αυτί ακούει το αγαπημένο αυτό τραγούδι. Πολυδιάστατα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου λείπει η αθωότητα της νιότης που τα κλειστά βλέφαρα πάντα σκιαγραφούσαν μια όμορφη γυναικεία μορφή να λικνίζεται απαλά στον ρυθμό. Τώρα οι εικόνες είναι πολλές. Άλλες έγχρωμες, άλλες ασπρόμαυρες. Αλλά οι έγχρωμες είναι θολές....

Βρήκα ένα πολύ ωραίο βίντεο που μου θυμίζει πολύ από τις συναυλίες των Πυξ - Λαξ που είδα και εγώ Live. Μπορεί και σε αυτή να είμαι μέσα, γιατί τον Πλιάτσικα τον βλέπω πολύ μικρότερο. Πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 χρόνια πριν....

10 Χρόνια πριν ??? Πως να μην είναι θολές οι εικόνες?

Μ' άρεσε πολύ το βίντεο γιατί στην αρχή με κάποια άγνωστη( για μένα) αλλά όμορφη φωνή, όταν ο Πλιάτσικας λέει ... "Θα παίξουμε ένα ερωτικό τραγούδι"... ακούγεται συνοδευτικά... ".... Στο φεγγάρι τ' αγάλματα λυγίζουν κάποτε, και η φλόγα γίνεται δροσερή πικροδάφνη......... Η φλόγα που καίει τον άνθρωπο θέλω να πω... "

Πολύ μου άρεσε.... δένει πολύ με τις άλλες διαστάσεις !!!



Όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω

Μουσική & στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Αγάπης φως της γης ταξίδια
Μαύρα παράξενα παιχνίδια.
Στο φως του ήλιου θ' ακουμπήσω
Το καλοκαίρι να μυρίσω.

Μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω,
Μικρό κορίτσι θα σε κλέψω.
Όσο αγαπάω μένω πίσω.
Κι όλο μ' αφήνεις να σ'αφήσω.





Αγάπης φως της γης ταξίδια.
Μαύρα παράξενα παιχνίδια.
Στο φως του ήλιου θ' ακουμπήσω.
Το καλοκαίρι να μυρίσω.

Μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω,
Μικρό κορίτσι θα σε κλέψω.
Όσο αγαπάω μένω πίσω.
Κι όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω, να σ' αφήσω, να σ' αφήσω...


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Καινούρια Ζάλη...

Μέχρι και πριν κάποιες μέρες είχα συμπτώματα Ιλίγγου. Προφανώς ήταν από ένα Video-game που παίζω μερικές φορές για να ξεφεύγω από τις σκέψεις μου. Δεν το παθαίνω πάντα αλλά μερικές φορές όταν παίζω παιχνίδια, ιδίως με τα ανιψάκια μου, ζαλίζομαι. Μάλλον είναι τις μέρες που κάποια ίωση ή γρίπη με κυνηγάει και σε συνδυασμό με τον Υπολογιστή .... όλα γυρνάνε.

Ευτυχώς όμως, κράτησε μόνο 3 - 4 μέρες και εδώ και λίγες μέρες σταμάτησε.




Φοβήθηκα, γιατί πριν 3 χρόνια είχα πάλι συμπτώματα ιλίγγου για 2 ολόκληρους μήνες. Είχα τρελαθεί, δεν ήξερα τι να κάνω. Έψαξα στο Internet και είχα βρει ότι μερικοί άνθρωποι ζουν με ίλιγγο για όλη τους τη ζωή.

Τα είχα παίξει...

Ευτυχώς, μετά από καιρό έφυγε και επανήλθα στα κανονικά μου. Εκείνο τον καιρό έτυχε να κάνω και εξετάσεις αίματος και ρώτησα τον μικροβιολόγο αν είχα χαμηλό αιματοκρίτη ή κάτι άλλο που να δικαιολογούσε τα συμπτώματα. Και μου είπε "Όχι, όλα καλά.... Υγιέστατος". Τότε τον ξαναρώτησα, από που που είναι η ζάλη? Δεν ξέρεις ποτέ... μου λέει, μπορεί και ψυχολογικό. Τόσο καιρό? ..... Δεν το Πιστεύω..... αναφωνώ.

Το κακό είναι, μου λέει, ότι δεν σε πιστεύει κανείς..... και ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ !!!


Καινούργια Ζάλη
Τρύπες

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι


Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποια νήματα σ' ενώνουν με μια άλλη θηλιά
Ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)