********* ********************** DSV Blog: 1/7/13 - 1/8/13

Δευτέρα, Ιουλίου 29, 2013

Ένα βαγόνι γεμάτο νεκρούς στο Μετρό της Αθήνας ...




Άνοιξα τα μάτια λίγο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Αυτό συμβαίνει τις μέρες του άγχους. Πρώτη σκέψη της ημέρας ‘δεν έχω πληρώσει τη δεη’. Γαμώ τη δεή η επόμενη σκέψη. Το αντίδοτο του άγχους κοιμάται δίπλα μου. Ευτυχώς. Μέχρι να φτάσω στο μετρό η δεη έχει γίνει μια δουλειά που θα ταχτοποιήσω αύριο.
Μπαίνω στο μετρό. Αλλάζω γραμμή στο σύνταγμα και μπαίνω στο βαγόνι που με οδηγεί στον τελικό προορισμό. Μόλις που πρόλαβα να βρω τη γωνιά μου και να βγάλω το βιβλίο, μια σπαρακτική φωνή από δίπλα επαναλαμβάνει ‘Δε μπορώ να πάρω ανάσα’, ΄Χάνομαι’. Είναι μια γυναίκα γύρω στα 40 με τα ρούχα της δουλειάς. Έχει ιδρώσει, το βλέμμα της φανερώνει απελπισία, δε μπορεί να πάρει ανάσα. Παθαίνει έμφραγμα, κρίση πανικού, τι συμβαίνει; Οι διπλανοί της δεν την κοιτάνε καν. Την πλησιάζω. Δεν κουνιέται κανείς.
Μόνο εγώ την ακούω ρε; Τι γίνεται;

Στη διαδρομή μέχρι την επόμενη στάση, φωνάζει σπαρακτικά πως δεν έχει ανάσα. Κουνάει τα χέρια της για να κάνει αέρα στο πρόσωπο της. Σηκώνεται όρθια, το σώμα της έχει μια κλίση προς τα πάνω σαν να προσπαθεί να βγει πάνω από όλους μας για να αναπνεύσει.
Δε νιώθετε ρε σείς την απελπισία της;

Η οδηγός του μετρό έρχεται στο βαγόνι μας και με πολύ αυστηρό ύφος της λέει ‘ Σας παρακαλώ κυρία μου περάστε έξω’. Δε μπορώ να καταλάβω τι γίνεται, γιατί της μιλάει έτσι, τι έκανε λάθος; Τη βοηθάω να βγει έξω. Την ώρα που βγαίνει φωνάζει ‘είχε σταματήσει για χρόνια. Με έχει πιάσει κρίση πανικού. Χάνομαι’. Ζητάει απελπισμένα ένα μπουκάλι νερό. Το ξέρω ότι δεν έχω στην τσάντα αλλά κοιτάω. Δε ξέρω τι να κάνω. Ένα μπουκάλι νερό ρε σεις. Ο χρόνος έχει παγώσει στην αποβάθρα. Στην απόλυτη ησυχία μια γυναίκα φωνάζει την απελπισία της. Δε μπορεί να αναπνεύσει. Την ακούτε;



Γιατί κοιτάτε όλοι έτσι; Τι έχετε πάθει ρε; Τι σας συμβαίνει;

Ένας ζωντανός ανάμεσα τους της ρίχνει ένα μπουκάλι νερό στα μαλλιά, μια άλλη ζωντανή της δίνει οδηγίες για βαθιές ανάσες. Συνέρχεται. Ηρεμεί. Η ανάσα της κοπάζει, αλλάζει το βλέμμα της. Ζητάει συγνώμη.

Σας ζητάει συγνώμη ρε.

Πλησιάζει το βαγόνι, κάνει να ξαναμπεί. Δυο γυναίκες γύρω στα 60 δεν την αφήνουν. Απαγορεύεται να μπεις της λένε. Η κοπέλα που την είχε βοηθήσει νωρίτερα κι εγώ από λίγο πιο πίσω τους απαντάμε. Τι σημαίνει απαγορεύεται; Οι πόρτες κλείνουν, η γυναίκα μένει απέξω, το μετρό φεύγει.

Τι συμβαίνει; Υπάρχει κάποιος άνθρωπος εδώ μέσα ή έχετε πεθάνει όλοι ρε σεις;

Κλαίω. Δεν είναι μόνο η απελπισία της και τα σπαρακτικά της λόγια που με έχουν λυγίσει. Είναι που δεν υπάρχουν ζωντανοί. Τι έχουν πάθει; Δε μπορώ να συγκρατήσω με τίποτα τα δάκρυα μου. Τα σκουπίζω. Ό άντρας δίπλα μου με κοιτάει.

Τι με κοιτάς ρε; Κι αυτό σου φαίνεται περίεργο; Νιώθεις ρε;


Κι άλλος ένας ζωντανός, γύρω στα 60, κλαίει κι αυτός. Δεν προλαβαίνω να τα μαζέψω και πέφτουν κι άλλα. Κλαίμε εμείς για σας, τρέχουμε εμείς για σας. Για σας, τα ζόμπι με τις ωτοασπίδες που αγχώνεστε να φτάσετε στη δουλειά σας. Που κοιτάνε παγωμένοι, που μπροστά στην απελπισία του άλλου μάθατε μόνο να παγώνετε. Δε σκεφτήκατε σε καμία στιγμή άραγε πως θα μπορούσατε να είστε εσείς στη θέση της; Δε ξέρω πως τα καταφέρνετε.


Βγαίνω από το μετρό. Θέλω να μιλήσω σε έναν ζωντανό. Τα λέω. Κλαίω. Πρώτα μια περιγραφή, μετά η στεναχώρια και τα δε θέλω να ζω εδώ, κωλοέλληνες.

Εδώ, η ζωή δυσκολεύει. Νομίζεις πως θα την αντέξεις, από τη μία σκέφτεσαι πως εσύ πρέπει να συνεχίσεις να είσαι αυτός που θα βοηθήσεις τη γυναίκα που χάνεται και από την άλλη δεν αντέχεις άλλο να τους κοιτάς όλους αυτούς τους παγωμένους. Τους αδιάφορα παγωμένους.

Καθώς έμπαινα στο γραφείο, με έπιασα να φωνάζω σιωπηλά αυτά που δεν είπα στην 60άρα με το απαγορεύεται. Πόσα ‘εσείς μας φέρατε ως εδώ’ να επανέλαβα άραγε.

Την ξέρω την κρίση πανικού. Είναι μια σκέτη φρίκη. Ωμή απελπισία που σου κόβει την ανάσα. Αυτό που σε πεθαίνει όμως δεν είναι αυτό. Θάνατος είναι αυτά τα εκατοντάδες όρθια και καθιστά ζόμπι που παρακολουθούσαν. Τα σώματα τους έχουν παγώσει από το θάνατο. Η μόνη με ζεστό ακόμα χνώτο φώναζε ‘χάνομαι’ και 4-5 ζωντανοί της κρατούσαν το χέρι. Αυτοί, οι μόνοι ζεστοί.


Πηγή : http://mpananas.wordpress.com/2012/06/28/zombie/ 



green day panic song

Ready for a cheap escape
On the brink of self destruction
Widespread panic

Broken glass inside my head
Bleeding down these thoughts of
Anguish... mass confusion

Well the world is a sick machine
Breeding a mass of shit
With such a desolate conclusion
Fill the void with... I don't care

There's a plague inside of me
Eating at my disposition
Nothing's left

Torn out of reality
Into a state of no opinion
Limp with hate

Well the world is a sick machine
Breeding a mass of shit
With such a desolate conclusion
Fill the void with... I don't care

Σάββατο, Ιουλίου 27, 2013

DSV - Song of the Day ... Bruce Dickinson - Man Of Sorrows ...






Bruce Dickinson - Man Of Sorrows


Here, in a church, a small boy is kneeling
He prays to a god he does not know, he cannot feel
All of his sins of childhood he will remember
He will not cry, tears he will not cry

Man of sorrows, I won't see your face
Man of sorrows, you left without a trace
His small boy wonders, what was it all about?
Is your journey over - has it just begun?

Vision of a new world from the ashes of the old
"Do what thou wilt!", he screams from his cursed soul
A tortured seer, a prophet of our emptiness
Wondering why, wondering why...

Man of sorrows, I won't see your face
(I won't see your face)
Man of sorrows, you left without a trace
His small boy wonders, what was it all about?
Is your journey over - has it just begun?

A man of sorrows, wrecked
With thoughts that dare not speak their name
Trapped inside a body, made to feel only guilt and shame
His anger all his life - "I hate myself!", he cried
"Do what thou wilt!"
"Do what thou wilt!", he cried

Man of sorrows, I won't see your face
(I won't see your face)
Man of sorrows, you left without a trace
(left without a trace)
His small boy wonders, what was it all about?
Is your journey over - has it just begun?

Man of sorrows, I won't see your face
(I won't see your face)
Man of sorrows, you left without a trace
(left without a trace)
His small boy wonders, what was it all about?
Is your journey over - has it just begun?
Has it just begun?

Παρασκευή, Ιουλίου 26, 2013

Τα αρνητικά μας συναισθήματα είναι η κύρια αιτία όλων των ασθενειών ...




Όταν μέσα μας φωλιάζει ο φόβος και όλα τα αρνητικά συναισθήματα που πηγάζουν από αυτόν, τότε η ενέργεια που κυκλοφορεί σε μεσημβρινούς (ποταμούς ενέργειας) μέσα μας μπλοκάρεται με αποτέλεσμα το κάθε όργανο που τροφοδοτείται ενέργεια από τον μεσημβρινό που έχέι το μπλοκάρισμα να χάνει την ενέργεια του και να ασθενεί (α-σθένεια έλλειψη σθένους, έλλειψη ενέργειας).

Τα αρνητικά συναισθήματα διαμέσου των τσάκρας επιδρούν στον υποθάλαμο και στη συνέχεια στην υπόφυση και επηρεάζουν πλήρως την έγκριση όλων των ορμονών του σώματος μας, όπως προκαλούν την έγκριση χημικών ουσιών όπως της αδρεναλίνης, της κορτιζόλης, της υπερβολικής χοληστερίνης και ινσουλίνης, οι οποίες δηλητηριάζουν όλα τα όργανα του σώματος μας και τα αιμοφόρα αγγεία μας.


Τα αρνητικά συναισθήματα απενεργοποιούν το ανοσοποιητικό μας σύστημα (διαμέσου του τσάκρα του καρδιακού πλέγματος) και κατ’ αυτό τον τρόπο όλοι οι υιοί και τα μικρόβια, καρκινικά κύτταρα που κυκλοφορούν μέσα μας επιτίθενται στον οργανισμό και τον καταβάλουν. Το κυριότερο όμως ο φόβος, η αμφιβολία, η αγωνία και η ανησυχία μας οδηγούν σε μία αμυντική στάση, η οποία μας παρεμποδίζει την αυθόρμητη ροή της νοημοσύνης και έμπνευσης που δεχόμαστε από την Πηγή μας.

Τα αρνητικά συναισθήματα μας δημιουργούνται όταν αμφιβάλλουμε ότι κάποια ανάγκη μας δεν θα πραγματοποιηθεί ή κυρίως φοβάμαι ότι δεν θα πραγματοποιηθεί.

Το κακό με τους ενήλικες είναι ότι κρατάμε το φόβο, το θυμό, μέσα μας, με αποτέλεσμα να σταματάμε τη ροή της ενέργειας μέσα μας, να στέλνουμε μήνυμα στον υποθάλαμο και στη συνέχεια στην υπόφυση να εκκρίνει υπερβολικά ορισμένες ορμόνες που μας καταστρέφουν την υγεία μας, όπως της κορτιζόλης, αδρεναλίνης, ινσουλίνης, χοληστερίνης ή να προκαλούν τη μείωση της θυροξίνης που καταστρέφει κυριολεκτικά το μεταβολισμό μας. Τα συναισθήματα όπως κι όλες οι ανθρώπινες εκδηλώσεις είναι ενέργεια η οποία πάλλεται σε ορισμένες συχνότητες. Είναι ενέργεια που φουντώνει, εξαπλώνεται και πρέπει να την αφήσουμε να ρέει και να φύγει. Είναι ένα κύμα ενέργειας, το όποιο αν το μπλοκάρουμε με το να το κρατήσουμε μέσα μας, μας κάνει τεράστια ζημιά.

Αν δείτε τα παιδιά δεν κρατούν αρνητικά συναισθήματα. Παίζουν, θυμώνουν

Εγώ έπαθα Σκλήρυνση κατά Πλάκας διότι κράτησα μέσα μου το μίσος, το θυμό, τις ενοχές. Η αρνητική ενέργεια των αρνητικών μου συναισθημάτων διαμέσου του 4ου τσάκρα, του τσάκρα της καρδιάς παραπλάνησαν το ανοσοποιητικό μου σύστημα και το έκαναν να βλέπει τμήματα του σώματος μου, σαν εχθρούς του.

Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος εθίζεται στα αρνητικά συναισθήματα (ενοχή, φόβο..) με την διαδικασία της εκκρίσεως πεπτιδίων και της εισβολής τους στα κύτταρα μας διαμέσου των ανάλογων υποδοχέων.

O Herbert Benson πρόεδρος του Harvard Medical School’s Mind – Body Medical Institute μας λέει ότι σκέψεις γεμάτες φόβο και stress, οδηγούν σε έγκριση στρεσογόνων ορμονών όπως της νορεπινεφρίνης που εμποδίζουν όλες της φυσικές θεραπευτικές δυνάμεις του σώματος μας να δράσουν. Μπορεί οι στρεσογόνες αυτές σκέψεις να μην πραγματοποιηθούν ποτέ, αλλά η ζημιά που προκαλούν είναι η ίδια..

Η κύρια όμως ορμόνη που εκκρίνεται από τα επινεφρίδια όταν κυριαρχούμαστε από αρνητικές σκέψεις, είναι η κορτιζόλη. Σύμφωνα με τον Dr Bruce McEwen διευθυντή νευροενδοκρινολογίας στο Rockefeller University στο New York University, η έκκριση κορτιζόλης φθείρει τον εγκέφαλο, οδηγεί σε ατροφία τα εγκεφαλικά κύτταρα και προκαλεί απώλεια μνήμης. Επίσης αυξάνει την πίεση αλλά και το σάκχαρο στο αίμα, με αποτέλεσμα την αρτηριοσκλήρυνση και την ανάπτυξη καρδιακών ασθενειών.

Το κυριότερο αρνητικό συναίσθημα είναι ο φόβος.



Ένας ασθενής με Σκλήρυνση κατά πλάκας στην Αμερική συνειδητοποίησε ότι έπαθε αυτή την ασθένεια επειδή ένοιωθε ένα διαρκή φόβο, μια μόνιμη απειλή. Ο διαρκής φόβος του έθετε σε συνεχή συναγερμό τα επινεφρίδια τα οποία ήταν υποχρεωμένα να παράγουν συνεχώς κορτιζόλη και να φθείρουν ανεπανόρθωτα το σώμα του. Περιέγραψε το φόβο του, την διαρκή απειλή που δεχόταν και έθετε σε λειτουργία τα επινεφρίδια, σαν τον συναγερμό που κτυπά όταν η πόρτα παραβιάζεται από διαρρήκτες. Για το σώμα μας, ο φόβος είτε είναι πραγματικός είτε είναι φανταστικός, έχει τα ίδια αρνητικά αποτελέσματα, την έκκριση της κορτιζόλης.

Όπως μας εξηγεί ο Dr Alex Loyd, τα πάντα ελέγχονται από τον μεταιχμιακό ή συναισθηματικό εγκέφαλο και συγκεκριμένα του υποθάλαμου, οποίος ελέγχει τα εξής: 1ον την αρτηριακή πίεση του αίματος, 2ον την θερμοκρασία του σώματος, 3ον την ρύθμιση των υγρών του σώματος μας δια μέσου της δίψας και της λειτουργίας των νεφρών, 4ον την συσταλτικότητα της μήτρας, 5ον την έκκριση γάλακτος από το στήθος, 6ον την συναισθηματική μας διαδικασία, 7ον την αυξητική ορμόνη, 8ον τα επινεφρίδια, 9ον την ορμόνη του θυρεοειδή αδένα και 10ον την λειτουργία των σεξουαλικών οργάνων.

Η διαδικασία της δημιουργίας κορτιζόλης: ο υποθάλαμος που λαμβάνει σήμα κίνδυνου, διαμέσου του τρίτου ματιού, όταν διακατεχόμαστε από στρες και αρνητικά συναισθήματα, εκκρίνει την ορμόνη CRH (Corticotropin Releasing Hormone), ορμόνη που διεγείρει την υπόφυση για να παράγει την ορμόνη ACTH. Η ορμόνη ACTH (Adrenocorticotropic Hormone), που εκκρίνεται από τον πρόσθιο λοβό της υπόφυσης, διεγείρει την έκκριση της κορτιζόλης από τα επινεφρίδια.

Σύμφωνα με την Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, η κορτιζόλη αυξάνει το σάκχαρο του αίματος διασπώντας το γλυκογόνο και προωθώντας τη μετατροπή των αμινοξέων σε γλυκόζη στο ήπαρ, διαδικασία που ονομάζεται γλυκονεογένεση. Για το λόγο αυτό η κορτιζόλη είναι μια διαβητογόνος ορμόνη. Από την άλλη πλευρά ενισχύει τον καταβολισμό των πρωτεϊνών. Η μυϊκή μάζα ελαττώνεται, ενώ παρουσιάζεται και οστεοπορωτική δράση. Με την παρουσία της κορτιζόλης, το λίπος έχει την τάση να συγκεντρώνεται στον τράχηλο και τον κορμό. Η κορτιζόλη καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα, και κυρίως τα λεμφοκύτταρα, ενώ περιορίζει την εκδήλωση της φλεγμονώδους απάντησης. Με τον τρόπο αυτό, αυξάνεται η επιρρέπεια του οργανισμού απέναντι στις λοιμώξεις. Λόγω κατακράτησης χλωριούχου νατρίου, αυξάνεται και η αρτηριακή πίεση. Όταν υπάρχει υπερέκκριση κορτιζόλης, μπορεί να παρατηρηθούν ψυχικές διαταραχές. Τέλος, η κορτιζόλη μπορεί να προκαλέσει νέος έλκος στο γαστρεντερικό σύστημα ή να αναζωπυρώσει παλαιό έλκος.

Η πίστη μας , καθώς και τα θετικά συναισθήματα της αγάπης, ευσπλαχνίας, γαλήνης, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην αυτοθεραπεία μας. Στο Hearth math Institute στην Αμερική απέδειξαν ότι η πίστη μπορεί να εναρμονίσει τη δύναμη του σώματος και της ψυχής μας με την πρόθεσή μας να θεραπευτούμε. Αναλυτικότερα ανακάλυψαν ότι με τη βαθιά πίστη, το ανοσοποιητικό μας σύστημα παράγει την Ανοσοσφαιρίνη Α (Immunoglobulin A) που καταπολεμά όλους τους ιούς.

Έχει αποδειχθεί ότι άτομα που διαλογίζονται για 5 λεπτά κάθε πρωί, ισχυροποιούν το ανοσοποιητικό τους σύστημα, ανεβάζοντας με το διαλογισμό τα επίπεδα της Ανοσοσφαιρίνης Α.

Τα θετικά συναισθήματα (αγάπης, ευσπλαχνίας, γαλήνης, γενναιοδωρίας), που καλλιεργούμε με το διαλογισμό, ανεβάζουν τα επίπεδα της Ανοσοσφαιρίνης Α.



Αντιθέτως, τα αρνητικά συναισθήματα όπως αυτά του φόβου, του θυμού, του μίσους, που έρχονται στο νου μας, ακόμη και για πέντε λεπτά, είναι ικανά να μειώσουν σημαντικά τα επίπεδα της Ανοσοσφαιρίνης Α και κατά συνέπεια να μειώσουν σημαντικά, αν όχι να απενεργοποιήσουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα. To παν είναι πώς μεταφράζουμε τα γεγονότα. Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. Κάθε φορά που κάνουμε θετικές σκέψεις ή ερμηνεύουμε θετικά μια εμπειρία μας ή συναναστροφή με τους συνανθρώπους μας, το ασυνείδητο γράφει Όφελος-Κέρδος. Η θετική ενέργεια που δημιουργείται τροφοδοτεί όλη μας την ύπαρξη, δίνοντάς μας τη δύναμη να επιτύχουμε σ’ ό,τι επιθυμούμε. Αν κάνουμε αρνητικές σκέψεις ή ερμηνεύσουμε αρνητικά μια εμπειρία μας, δημιουργείται αρνητική ενέργεια που μας μπλοκάρει και δεν μας αφήνει να πετύχουμε αυτά που θέλουμε, αλλά μας δημιουργεί εσωτερική σύγκρουση, η οποία είναι η κύρια αιτία όλων των θεωρουμένων ανιάτων ασθενειών.




Ο Γερμανός γιατρός Ryke Geerd Hamer μας υποστηρίζει ότι καρκίνο παθαίνουμε όταν έχουμε μεγάλη εσωτερική σύγκρουση, όταν η ζωή μας είναι ενάντια στο σκοπό της ψυχής, που εκφράζεται με τα συναισθήματά μας, όταν πάμε εντελώς ενάντια στα συναισθήματά μας. Το μόνο πραγματικό συναίσθημα που υπάρχει είναι η αγάπη και όλα τα συναισθήματα και αρετές που πηγάζουν από αυτή όπως η χαρά, η γαλήνη, η αγαλλίαση, ο ομορφιά, ο ενθουσιασμός, η ελπίδα, η εμπιστοσύνη, η αλληλεγγύη. Όταν διακατεχόμαστε από το φόβο και από τα συναισθήματα που πηγάζουν από αυτόν όπως είναι ο πανικός, ο θυμός, το μίσος, η οργή, η ζήλια, ο φόβος απώλειας, θανάτου, σημαίνει σίγουρα ότι έχουμε κόψει την επικοινωνία, την πρόσβαση με την Πηγή μας, πάμε ενάντια στο σκοπό της ψυχής μας, βιώνουμε εσωτερική σύγκρουση και αργά ή γρήγορα η αρρώστια θα έλθει για να μας κάνει να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας και να έλθουμε στο «σωστό δρόμο». Έχω αναφερθεί ξεκάθαρα στη δομή του εγκεφάλου μας όπου όταν έχουμε αρνητικά συναισθήματα ο μεταιχμιακός ή συναισθηματικός εγκέφαλος δίνει εντολή στον ερπετικό ή αυτόνομο νευρικό σύστημα να μπει σε διαδικασία συναγερμού όπου αυξάνει την πίεση του αίματος τον κτύπο της καρδιάς, την αναπνοή, σφίγγει τα δόντια, εκκρίνει γαστρικά υγρά, δημιουργεί σπαστική κίνηση στο έντερο, σφίγγει τους μυς στον αυχένα και στον ώμο. Σε βαθύτερη βέβαια σύγκρουση παραπλανά το ανοσοποιητικό σύστημα το οποίο αντιλαμβάνεται ότι απειλείται από τα ίδια του τα μέλη και επιτίθεται σε αυτά. Υπάρχουν τόσα αυτοάνοσα νοσήματα, όσα είναι και τα όργανα ή μέρη του σώματός μας. Σε ακόμη βαθύτερη σύγκρουση το άτομο παθαίνει καρκίνο. Όταν απαλλαγούμε από το φόβο, όλα διορθώνονται, όλα πάνε τέλεια μέσα μας.

Ο Γάλλος γιατρός Jean-Jacques Crèvecœur και ο Γερμανός γιατρός Ryke Geerd Hamer μας εξηγούν πως μπορούμε να ξεπεράσουμε τις εσωτερικές συγκρούσεις:



Το να ξαναμάθουμε λοιπόν να ακούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε και να τα δεχόμαστε, να τα ευχαριστούμε μάλιστα που επαγρυπνούν για μας, είναι ένας πρώτος σταθμός για να αποφεύγουμε τις καταστρεπτικές εσωτερικές συγκρούσεις και το στρες. Εάν, επιπλέον, μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με τρόπο κατάλληλο, υπεύθυνα, χωρίς να αποδίδουμε στους άλλους την ευθύνη, θα μπορέσουμε πολύ γρήγορα να ξαναβρούμε την ισορροπία μας.
Να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. Να τολμάμε τις αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους : πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν συνέβη να μην τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και σταθερά, με θάρρος ; Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμε σύγκρουση ; Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό βίαιο συναίσθημα. Όμως, μην λέγοντας τίποτα, αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης και μνησικακίας μέσα μας, μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Τότε, είτε ξεσπάμε βίαια πάνω στον άλλο, οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξη που ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε, είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας για άλλη μια φορά, και τότε συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, που μας καλεί να εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει ... Το να τολμάμε τη σύγκρουση, είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές. Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.
Να συγχωρούμε, όχι, να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, αλλά να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσο καιρό, μέχρις ότου χαλαρώσουμε, μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας, μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, μέχρις ότου, επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, μέχρις ότου κλείσουμε τις εκκρεμότητές μας.


Όσο και αν μας εκπλήσσει, υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το στρες μας, δεν είναι ποτέ οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα.To παν είναι πως μεταφράζουμε τα γεγονότα. Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. Η ασθένεια δεν είναι μοιραία, δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία. Που θέλει να πει, ότι αλλάζοντας τις συνήθειες συμπεριφοράς μας, τους τρόπους σκέψης μας, τη συναισθηματική ζωή μας, μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των ασθενειών πάνω μας. Τελικά αν κάπου «πέσαμε έξω» με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμε για το κακό που μας κάναμε.

Ο ολιστικός γιατρός Dr Bradley Nelson στο βιβλίο του «The Emotion Code» μας εξηγεί ξεκάθαρα ότι όλες οι ασθένειες προέρχονται από παγιδευμένα συναισθήματα. Ονομάζει τη μέθοδο απαλλαγής των αρνητικών συναισθημάτων «Future Medicine» δηλαδή ιατρική του μέλλοντος. Εξετάζοντας την αρχαία Κινέζική ιατρική που η κύρια αιτία όλων των ασθενειών είναι ανισορροπία της ενέργειας στο σώμα μας, εφάρμοσε την τεχνική του «The Emotion Code», όπου διαπίστωσε ότι η κύρια αιτία στις παρακάτω ασθένειες ήταν τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα και θεράπευσε τα περισσότερα από αυτά όπως: αλλεργίες, άσθμα, ισχίο, πόνο στη μέση, στα γόνατα, στις αρθρώσεις, στον αυχένα, στην κοιλιακή χώρα, στους ώμους, στο στήθος, στα μάτια, προβλήματα στον καρπικό σωλήνα, ινομυώματα, χρόνια κόπωση, καρκίνο, σκλήρυνση κατά πλάκας, Λύκο, καούρες, διαβήτη, νόσο του Chron, δυσκοιλιότητα, σπαστική κολίτιδα, κατάθλιψη, υποθυρεοειδισμό, ίλιγγο, ημικρανίες, αϋπνίες, κρίσεις πανικού, φοβίες, δυσλεξία, μαθησιακές δυσκολίες, Parkinson, προβλήματα ακμής σε μεγαλύτερες ηλικίες, υπογλυκαιμία, αδυναμία.

Ελευθερώνοντας το σώμα μας από τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα του δίνουμε την ευκαιρία να αυτοθεραπευτεί, διότι όπως έχουμε αναφέρει, τα αρνητικά συναισθήματα απενεργοποιών το ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά και το παραπλανούν έτσι ώστε να θεωρήσει εχθρούς διάφορά σημεία ή όργανα του σώματος, να επιτεθεί και να μας δημιουργήσει όλες τις φλεγμονές και αυτοάνοσα νοσήματα που προαναφέραμε.

Τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα είναι η κύρια αιτία για όλους τους πόνους που υποφέρουν οι άνθρωποι σήμερα με κυρίαρχο τον πονοκέφαλο, τον πόνο στον αυχένα (που βρίσκεται ο ερπετικός εγκέφαλος) τον πόνο στη μέση. Τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα προκαλούν ανησυχίες, κατάθλιψη, αϋπνίες.

Τι είναι τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα; Είναι ενέργεια που παγιδεύεται στο σώμα μας, όταν έχουμε βιώσει έντονο θυμό, θλίψη, ενοχές, ζήλια.

Το σώμα μας έχει πολύ μεγαλύτερη σοφία από το νου μας, θυμάται τα πάντα, βασίζεται στα δεδομένα του υποσυνειδήτου, όπου έχουν καταγραφεί τα πάντα. Πολλοί έχουν ξεχάσει το θυμό που είχαν για κάποιο πρόσωπο, όταν όμως εστιάσουν την προσοχή τους στο πρόσωπο και στο περιστατικό που τους δημιούργησε θυμό και τους κτυπήσουμε κάτω από το στήθος στο δεξί μέρος που είναι πάνω από το συκώτι ή και στο αριστερό που ξεκινά ο μεσημβρινός του συκωτιού, το σημείο αυτό πονά και πονά έως ότου βγάλουν, απεγκλωβίσουν την ενέργεια του θυμού που έχει εγκλωβιστεί σε αυτό το σημείο.

Κάθε αρνητικό συναίσθημα βρίσκεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του σώματος μας και δονείται με μια ιδιαίτερη συχνότητα, τα πάντα άλλωστε στο Σύμπαν είναι ενέργεια που δονούνται σε μία ορισμένη συχνότητα. Ενώ δονούνται με την συγκεκριμένη συχνότητα την μεταδίδουν και στους ιστούς που βρίσκονται γύρω από αυτά τα όργανα. Τα αρνητικά συναισθήματα δονούνται με κατώτερες συχνότητες , ενώ τα θετικά με ανώτερες. Όταν έχουμε παγιδευμένα συναισθήματα, έλκουμε συνεχώς τα συναισθήματα αυτά, έλκουμε πρόσωπα και καταστάσεις που θα μας δημιουργήσουν αυτά τα συναισθήματα. Αυτό γίνεται γιατί τα αρνητικά συναισθήματα είναι ενέργεια που πάλλεται και μεταδίδεται στους ιστούς τους σώματος, όταν έχουμε θυμό μέσα μας, θυμώνουμε γρήγορα με κάθε κατάσταση διότι ήδη το σώμα μας δονείται συνεχώς στη συχνότητα του θυμού. Άλλωστε στο Σύμπαν έλκουμε αυτό στο οποίο επικεντρώνουμε τη συνείδηση μας. Όταν έχουμε μέσα μας θυμό, επικεντρώνουμε τη συνείδησή μας στο θυμό και τα κύτταρά μας είναι γεμάτα υποδοχείς θυμού, ο εγκέφαλο μας είναι γεμάτος νευρωνικά δίκτυα θυμού.

O χάρτης του Emotion Code του Bradley Nelson:



Πρόβλημα στο λεπτό έντερο ή στην καρδιά από εγκατάλειψη, απιστία, χαμό, έλλειψη αγάπης.
Πρόβλημα στη σπλήνα ή στο στομάχι, από ανησυχία, απελπισία, αηδία, νευρικότητα.
Πρόβλημα στο πνευμόνι ή στο παχύ έντερο από κλάμα, αποθάρρυνση, απόρριψη, θλίψη, πόνο. Η γυναίκα του Christopher Reeve πέθανε επτά μήνες μετά, από καρκίνο πνεύμονας 44 ετών.
Πρόβλημα στο συκώτι και στη χολή, από θυμό, πικρία, ενοχή, μίσος, μνησικακία., πανικό, κατάθλιψη.
Πρόβλημα στο νεφρά ή στην κύστη από κατάκριση, τρόμο, φόβο.
Πρόβλημα στους αδένες και σεξουαλικά όργανα, από ταπείνωση, ζήλια, πόθο, καταπίεση.


Συμπέρασμα: Τα αρνητικά μας συναισθήματα είναι η κύρια αιτία όλων των ασθενειών, της φτώχειας και της μιζέριας που βιώνουμε στη ζωή μας. Θέτουν τον ερπετικό μας εγκέφαλο σε συναγερμό με αποτέλεσμα την έγκριση όλων των ορμονών του σώματος μας, όπως προκαλούν την έγκριση χημικών ουσιών όπως της αδρεναλίνης, της κορτιζόλης, της υπερβολικής χοληστερίνης και ινσουλίνης, οι οποίες καταστρέφουν τα κυριότερα όργανα του σώματος μας και τα αιμοφόρα αγγεία μας. Επίσης ο συναγερμός αυτός απενεργοποιεί το ανοσοποιητικό και το πεπτικό μας σύστημα. Διαμέσου δε του τσάκρα της καρδιάς παραπλανά το ανοσοποιητικό μας σύστημα και προκαλεί όλες τις αυτοάνοσες ασθένειες. Όταν τα αρνητικά συναισθήματα είναι ισχυρά, παγιδεύονται μόνιμα στο σώμα μας σε συγκεκριμένα όργανα, ανάλογα με το συναίσθημα και προκαλούν κατώτερες δονήσεις που έλκουν αρνητικά πρόσωπα και καταστάσεις στη ζωή μας.

Πηγή : http://www.afotopoulos.gr/arthra/56-arnitika-sinaisthimata 









Fear Of The Dark

Songwriters: HARRIS, STEPHEN PERCY
(Harris) 7:18

I am a man who walks alone
And when I'm walking a dark road
At night or strolling through the park

When the light begins to change
I sometimes feel a little strange
A little anxious when it's dark

Fear of the dark, fear of the dark
I have a constant fear that something's
Always near
Fear of the dark, fear of the dark
I have a phobia that someone's
Always there

Have you run your fingers down
The wall
And have you felt your neck skin crawl
When you're searching for the light?
Sometimes when you're scared
To take a look
At the corner of the room
You've sensed that something's
Watching you

Have you ever been alone at night
Thought you heard footsteps behind
And turned around and no one's there?
And as you quicken up your pace
You find it hard to look again
Because you're sure there's
Someone there

Watching horror films the night before
Debating witches and folklore
The unknown troubles on your mind
Maybe your mind is playing tricks
You sense, and suddenly eyes fix
On dancing shadows from behind

Fear of the dark, fear of the dark
I have constant fear that something's
Always near
Fear of the dark, fear of the dark
I have a phobia that someone's
Always there

When I'm walking a dark road
I am a man who walks alone

Τετάρτη, Ιουλίου 24, 2013

Μπορώ να είμαι Single ... και να περνάω καλά; (Πως δεν μπορώ ...)

DSV : Η Ανάρτησή μου ... Πραγματικά ...

Άλλο η Μοναξιά ... άλλο η Μοναχικότης ... Μάγκες ...

Άλλο το να κάνεις Πνεύμα ... και Άλλο να το χεις ... 

Γιατί ποιος είπε ... ότι μόνο όσοι βρίσκονται σε σχέση ... περνούν καλά; Το να είσαι Single  είναι λόγος και αιτία, για να αισθάνεται κανείς ντροπή και μειονεξία; Όχι φυσικά ! Ο τίτλος "Single" δυστυχώς έχει συνδεθεί με την μοναξιά, τον εγωκεντρισμό και την ανεπάρκεια. 

Τι είναι τελικά; Είναι ο όρος, με τον οποίο αποδίδεται η προσωπική κατάσταση ενός ατόμου. Όταν δεν έχεις σχέση ... είσαι Single ... Δεν είναι απαραίτητα τρόπος ζωής ... Και τα άτομα, που είναι Single,δεν είναι απαραίτητα "προβληματικά" ..."ανίκανα να συνευρεθούν ερωτικά" ... και "μοναχικά" ... 

Ας μην ξεχνάμε, ότι και η Σχέση έχει αρκετές δυσκολίες και σκαμπανεβάσματα ... και εκεί απαιτούνται special skills, για να κρατήσεις τις ισορροπίες και την σχέση σου ζωντανή και ακμαία ...!!


Πώς, λοιπόν, μπορείς να περνάς καλά όντας Single;
  1. Αρχικά, αντιμετώπισε το ως μία κατάσταση, που είναι κομμάτι του εαυτού σου "Αυτή τη Χρονική Στιγμή". Μην παίρνεις βιαστικές αποφάσεις για το τι πραγματικά θα σου δώσει χαρά και ευτυχία σε λίγο καιρό. Η ζωή είναι απρόβλεπτη ...
  2. Αξιοποίησε τον ελεύθερο σου χρόνο με δραστηριότητες, που σε γεμίζουν και σε εκτονώνουν ταυτόχρονα. Έχεις την δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις εξ ολοκλήρου το προσωπικό σου κριτήριο. Μην χάνεις την ευκαιρία ...
  3. Συναντήσου με φίλους και γνωστούς. Δεν είναι απαραίτητο, όταν βγαίνεις να αναλύεις και να συζητάς μαζί τους δύσκολα και επίπονα ζητήματα, που θα σε κουράσουν και θα σε αδειάσουν ψυχικά. Πέρνα καλά με τον τρόπο, που εσύ και μόνο επιθυμείς ...
  4. Αφιέρωσε χρόνο ....

    (Η Συνέχεια εδώ 
    Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr)

Δευτέρα, Ιουλίου 22, 2013

"Αλλαγή": Υπάρχει λόγος να την φοβόμαστε; ( Από την Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος ) ...



Η "Αλλαγή" είναι αναπόσπαστο και αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής μας .... Παρόλο, που όλοι μας θα θέλαμε τα πράγματα, τα πρόσωπα και οι καταστάσεις να παρέμεναν σταθερά και ακλόνητα στην καθημερινότητα, δυστυχώς ή ευτυχώς, πρακτικά και εκ φύσεως αυτό δεν μπορεί να συμβεί .... Μιλάμε, δηλαδή για την Δύναμη της Συνήθειας, που είναι τόσο ισχυρή προκαλώντας μας πολλές φορές ακαμψία, όταν καλούμαστε να καλωσορίσουμε  τις "Αλλαγές" στην ζωή μας...!!

Η Αλλαγή είναι λογικό και αναμενόμενο να προκαλεί αποσταθεροποίηση στον άνθρωπο. Εκεί που  το άτομο λειτουργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο ... καλείται μέσω αυτής να εκπαιδευτεί και να προσαρμοστεί σε έναν διαφορετικό τρόπο προς τον αρχικό ...
Ποιος είπε, ότι αυτό είναι εύκολο; Δεν είναι φυσικά, αλλά δεν θα γινόταν να είναι και ανέφικτο. Όλα ξεκινούν από το κατά πόσον έχουμε διαμορφώσει την προσωπική μας "σταθερά" ως χαρακτήρες και προσωπικότητες, ούτως ώστε ... ό,τι αναπόφευκτα αλλάζει γύρω από εμάς ... εμείς να παραμένουμε "σταθεροί" δίπλα σε αυτό.

Είμαστε ανοιχτοί σε καινούριες προκλήσεις ; 
Εάν όχι, μήπως μας αρέσει το "βόλεμα" ...; 
Μας φοβίζει το Άγνωστο; 
Ας ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν το δικό μας και των γύρω μας ...

Η Συνέχεια εδώ ... http://psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr/2013/07/blog-post_9.html?spref=fb 

Σάββατο, Ιουλίου 20, 2013

Mανιοκατάθλιψη: «Η Κινούμενη άμμος» «Η Ρωγμή στο φράγμα» «Το πηγάδι» «Ο έβδομος ουρανός» ...



Φανταστικό Άρθρο ...

Το είχα διαβάσει πολύ παλιότερα ... και το ξαναπέτυχα τυχαία ... 



Κάποιες φορές, τα μεταφορικά παραδείγματα βοηθούν να δει κανείς την ασθένεια με άλλη ματιά και να κατανοήσει πιο εύκολα μερικές πλευρές της. Από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής και το Πρόγραμμα κατά του Στίγματος των Ψυχικών Διαταραχών,  “ΑΝΤΙ-ΣΤΙΓΜΑ”. Mε την επιστημονική ευθύνη της Mαρίνας Οικονόµου-Λαλιώτη. Επικ. Καθηγήτρια Ψυχιατρικής.



«Η Κινούμενη άμμος»



Η διπολική διαταραχή μπορεί να συγκριθεί με την κινούμενη άμμο. 

Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, υποθέτουμε ότι μπορούμε να βασιστούμε στα συναισθήματά μας. Μοιάζουν με άμμο, που φαίνεται σχετικά σταθερή για να περπατήσει κανείς πάνω της. Όμως, στην περίπτωση της διπολικής διαταραχής, ξαφνικά η άμμος μπορεί να αρχίσει να υποχωρεί και το άτομο να κινδυνεύει να βυθιστεί μέσα της. Δεν υπάρχει  κανένα στήριγμα για να πιαστεί και παρασύρεται από τα συναισθήματά του, τόσο στη φάση της «έξαψης», όσο και στη φάση της «απόγνωσης». 

Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι μπορούμε να διασχίσουμε ένα τμήμα κινούμενης άμμου με τη βοήθεια ενός μεγάλου ξύλου, π.χ. μιας σανίδας, μοιράζοντας ισομερώς το βάρος μας σε μια μεγαλύτερη επιφάνεια. 

Εν τέλει, το σημαντικό είναι ότι κανείς μπορεί να επιβιώσει από την κινούμενη άμμο, αρκεί να ξέρει τον τρόπο. Τον τρόπο αυτό τον δίνει η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.


«Η Ρωγμή στο φράγμα»



Τα φράγματα προστατεύουν την ξηρά από την ορμή του νερού. 

Κατά τον ίδιο τρόπο και οι άνθρωποι έχουν κάποια ψυχολογικά φράγματα για να αντιμετωπίζουν τον κατακλυσμό των συναισθημάτων τους. Η αντοχή αυτού του ιδιότυπου φράγματος καθορίζεται από εγγενείς βιολογικούς παράγοντες, από εμπειρίες του παρελθόντος, αλλά και από τους τρόπους με τους οποίους κάποιος έχει μάθει να αντιμετωπίζει τις απειλητικές για τον ψυχισμό του καταστάσεις. 

Ένα φράγμα όμως μπορεί να υποστεί ρωγμές και τότε να αρχίσει το άτομο να κατακλύζεται από συναισθήματα και να κινδυνεύει από «υπερχείλιση», όπως στην περίπτωση της διπολικής διαταραχής. Οι ρωγμές όμως στο φράγμα μπορεί να επισκευαστούν. 

Αλλά, ας μην ξεχνάμε ότι στη σφοδρότητα μιας συναισθηματικής καταιγίδας, το φράγμα είναι πια πολύ ευάλωτο και χρειάζεται συνεχή προστασία και στήριξη.

«Το πηγάδι»



Η κατάθλιψη συχνά παρομοιάζεται με ένα πηγάδι με επίπεδους, σκοτεινούς τοίχους. Ένα άτομο σε φάση κατάθλιψης μπορεί να νιώθει ότι βρίσκεται στον πάτο του και δεν έχει την παραμικρή προοπτική να δραπετεύσει. 

Τα φάρμακα και η θεραπεία είναι αυτά που μπορούν να προσφέρουν τη «σκάλα» με την οποία θα σκαρφαλώσει και θα καταφέρει να βγει έξω.

«Ο έβδομος ουρανός»




Η μανία συχνά συγκρίνεται με μια σύντομη παραμονή στον «έβδομο ουρανό». 

Νιώθει κανείς σαν να πετά στα σύννεφα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η ευφορική διάθεση δεν κρατά για πάντα και ότι η προσγείωση στη γη είναι μάλλον «ανώμαλη» και οδηγεί στο άλλο άκρο, την κατάθλιψη. Η υπόσχεση που τάζει το μυαλό για τη Γη της Επαγγελίας είναι απατηλή, καθώς πολλές φορές το μόνο που μένει είναι θρυμματισμένα γυαλιά παντού και ένας τραπεζικός λογαριασμός που έχει χτυπήσει κόκκινο. 


Oι πιο συχνές ερωτήσεις που καταγράφονται για τη διπολική διαταραχή


Θα εμφανίσουν και τα παιδιά μου διπολική διαταραχή;

Η εμφάνιση της διπολικής διαταραχής είναι εν μέρει μόνο γενετικά προκαθορισμένη. 

Για κάποιον που δεν έχει μέλος στην οικογένειά του με διπολική διαταραχή, οι πιθανότητες εμφάνισης της νόσου είναι 1%. Αν όμως έχεις διπολική διαταραχή, τα παιδιά σου έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν και αυτά την ασθένεια. 

Αν έχει την ασθένεια κάποιο από τα αδέλφια σου, οι πιθανότητες να την εμφανίσεις κι εσύ είναι περίπου 5-10%. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που πάσχει ένας από τους δυο γονείς σου. Σε ένα ζευγάρι διδύμων από το ίδιο ωάριο, αν ο ένας πάσχει από διπολική διαταραχή, ο κίνδυνος να εμφανίσει και ο άλλος την ασθένεια είναι της τάξης του 40-70%. 

Συνεπώς, όσα περισσότερα μέλη της οικογένειάς σου έχουν τη διαταραχή και όσο πιο κοντινός είναι ο βαθμός συγγένειάς σου με αυτά, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες υπάρχουν να εμφανιστεί σε σένα η διαταραχή αυτή.


Πρέπει να συνεχίσω να παίρνω τα φάρμακά μου ακόμη και όταν νιώθω καλά;

Σίγουρα ναι. 

Άλλωστε, ένας από τους λόγους που αισθάνεσαι και παραμένεις καλά είναι επειδή ακριβώς παίρνεις τα φάρμακά σου. Αν τα σταματήσεις, υπάρχει ιδιαίτερα μεγάλος κίνδυνος να επανεμφανιστούν τα συμπτώματα. Τα φάρμακα είναι απαραίτητα για τον έλεγχο των διακυμάνσεων της διάθεσής σου. 

Γι’ αυτό, άλλωστε, ένας τύπος φαρμάκων που παίρνεις, λέγονται και σταθεροποιητικά του συναισθήματος. Μόνο ο γιατρός μπορεί να αποφασίσει για τη μείωση της δόσης ή τη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής.


Θα μπορέσω ποτέ να απαλλαγώ από την ασθένεια;

Η διπολική διαταραχή συνδέεται με μια βιολογικά και γενετικά προκαθορισμένη προδιάθεση. Αυτή την προδιάθεση θα την έχεις. 

Έτσι, υπό αυτή τη στενή έννοια, μπορεί να μην καταφέρεις να «απαλλαγείς» από την ασθένεια. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι να είσαι καλά και να παραμείνεις καλά. Και αυτό μπορείς να το καταφέρεις.


Πόσο συχνά πρέπει να συμβουλεύομαι το γιατρό μου;


Στην περίπτωση ενός οξέος επεισοδίου, οι περισσότεροι ασθενείς πρέπει να έρχονται σε επαφή με το γιατρό τους τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. 

Με το γιατρό σου πρέπει να συζητάς για τα συμπτώματα, τη φαρμακευτική αγωγή, τη δοσολογία και τις ανεπιθύμητες ενέργειες και για οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα έχει πιθανόν προκύψει. Όσο η κατάστασή σου βελτιώνεται, οι επισκέψεις σου στο γιατρό θα γίνονται όλο και πιο αραιές. Όταν η κατάστασή σου σταθεροποιηθεί, αρκεί να πηγαίνεις στο γιατρό με τη συχνότητα που θα συμφωνήσετε. 

Πρέπει πάντως να επικοινωνήσεις αμέσως με το γιατρό σου αν παρατηρήσεις κάποια συμπτώματα που σου θυμίζουν τα πρώιμα συμπτώματα μιας φάσης, αν παρατηρήσεις κάποια αλλαγή στη διάθεσή σου, αν χρειαστεί να πάρεις οποιοδήποτε άλλο φάρμακο για οποιονδήποτε άλλο λόγο, αν έχεις κάποια γενική σωματική ενόχληση, αν πρέπει να κάνεις κάποια εγχείρηση ή αν πρόκειται να συμβεί οποιαδήποτε σημαντική αλλαγή στη ζωή σου.


 Η Διπολική Διαταραχή μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά;


 Η  Διπολική  Διαταραχή  μπορεί  σήμερα  να  αντιμετωπιστεί  αποτελεσματικά τόσο  με  την  αντιμετώπιση  των  επεισοδίων  μανίας  και  κατάθλιψης,  όσο  και με  την  ψυχοπροφύλαξη  σε  βάθος  χρόνου,  που  επιτρέπει  στο  άτομο  να ελέγξει τη νόσο και να περιορίσει το ενδεχόμενο υποτροπής. 


Συνδέεται η Διπολική Διαταραχή με την κατάχρηση ουσιών;


Πολύ συχνά παρατηρείται κατάχρηση αλκοόλ και άλλων ουσιών σε μια προσπάθεια του ατόμου για «αυτοΐαση» των συμπτωμάτων. Όταν συνυπάρχει  με τη διπολική διαταραχή πρόβλημα κατάχρησης αλκοόλ ή άλλων ουσιών, η αντιμετώπισή του θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στο γενικότερο θεραπευτικό σχεδιασμό. 

Πολλές φορές όμως και η κατάχρηση ουσιών μπορεί να επιφέρει μια συναισθηματική διαταραχή ή να επιδεινώσει την ήδη υπάρχουσα. Έτσι, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος ανάμεσα στην κατάχρηση ουσιών και στην διπολική διαταραχή. 

Η απεξάρτηση από τις ουσίες είναι ένας παράπλευρος αλλά πολύ σημαντικός στόχος της όλης θεραπευτικής παρέμβασης.


Να λέω ότι έχω διπολική διαταραχή; 


Αυτή είναι μια πολύ σημαντική, αλλά και εξίσου δύσκολη ερώτηση. 

Το ερώτημα αυτό τίθεται συνήθως όταν βρίσκεσαι στο ξεκίνημα μιας καινούριας σχέσης ή φιλίας ή όταν πρόκειται να πας σε συνέντευξη για δουλειά. Πολλά είναι τα άτομα με διπολική διαταραχή, που, από φόβο μήπως οι άλλοι τους απορρίψουν, προσπαθούν να κρύψουν το ψυχιατρικό τους ιστορικό. Δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση σε αυτό το ερώτημα. 

Η απάντηση εξαρτάται από το πόσο σίγουρος νιώθεις εσύ, από το πόσο εμπιστεύεσαι κάποιον και από το πόσο καλά θα μπορέσεις να αντιμετωπίσεις μια ενδεχόμενη απόρριψη. 

Αυτό που σίγουρα πρέπει να κάνεις είναι να μην κρύβεις την ασθένειά σου από τους κοντινούς σου ανθρώπους, καθώς εκείνοι, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, θα μπορέσουν να σου προσφέρουν βοήθεια και υποστήριξη. 

Καλό είναι πάντως να ξέρεις ότι οι ψυχικές διαταραχές δεν είναι πια «ταμπού» και δεν πρέπει να είναι. 

Δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις άσχημα ή μειονεκτικά αν έχεις κάποια από αυτές. Η διπολική διαταραχή είναι μια ασθένεια όπως όλες οι άλλες, όπως π.χ. ο σακχαρώδης διαβήτης και μπορεί πλέον αν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.   


Τι μπορώ να κάνω για να νιώσω καλύτερα; 


Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου
·      Διασφάλισε ένα σταθερό πρόγραμμα ύπνου
·      Διατήρησε ένα τακτικό πρόγραμμα δραστηριοτήτων
·      Απόφυγε τη χρήση αλκοόλ και ουσιών
·      Προσπάθησε να βρεις υποστήριξη στην οικογένεια και τους φίλους σου
·      Μείωσε το καθημερινό άγχος στη ζωή και τη δουλειά σου
·   Μάθε να αναγνωρίζεις τα πρώιμα προειδοποιητικά σημάδια της μανίας και της κατάθλιψης


Πού μπορώ να απευθυνθώ για την παροχή βοήθειας;


Εξωτερικά Ιατρεία Ψυχιατρικών Νοσοκομείων ή Ψυχιατρικών Κλινικών Γενικών Νοσοκομείων
Κέντρα Ψυχικής Υγείας
Κινητές Μονάδες Ψυχικής Υγείας
Ψυχίατρους που εργάζονται ιδιωτικά 

Πηγή : http://boro.gr 







evanescence - lithium


Lithium, don't wanna lock me up inside
Lithium, don't wanna forget how it feels without
Lithium, I wanna stay in love with my sorrow
Oh, but God I wanna let it go

Come to bed, don't make me sleep alone
Couldn't hide the emptiness, you let it show
Never wanted it to be so cold
Just didn't drink enough to say you love me

I can't hold on to me
Wonder what's wrong with me?

Lithium, don't wanna lock me up inside
Lithium, don't wanna forget how it feels without
Lithium, I wanna stay in love with my sorrow

Don't wanna let it lay me down this time
Drown my will to fly
Here in the darkness I know myself
Can't break free until I let it go, let me go

Darling, I forgive you after all
Anything is better than to be alone
And in the end I guess I had to fall
Always find my place among the ashes

I can't hold on to me
Wonder what's wrong with me?

Lithium, don't wanna lock me up inside
Lithium, don't wanna forget how it feels without
Lithium, stay in love with mmm
I'm gonna let it go

OMG ... OMG ... OMG ... OMG ... OMG ... και Ξανά Oh My Godddd !!!


Τετάρτη, Ιουλίου 17, 2013

Ο Έρωτας είναι Ελευθερία ... Και όχι η Αρβανιτάκη ... η Άλλη !!!

Την εποχή αυτού του Live o Robbie ήταν Τρελά Ερωτευμενος με την Γυναίκα που είναι μέχρι και τώρα ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΩΣΜΕΝΟΣ ...

Δεν τον εμπόδισε όμως αυτό να μοιράσει το φιλί του με μία που τον λάτρευε !!!

Είμαι Βέβαιος πως η Κοπέλα του θα δάκρυσε και θα χάρηκε ιδιαίτερα από αυτή ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ !!!

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ !!!


Αυτή την ανάρτηση είχα σκοπό να την επεκτείνω ... να την συνεχίσω για να κάνω κατανοητό τι εννοώ ... 


Να μιλήσω για τον Εγωισμό του Έρωτα ... αυτό το παμφάγο χαρακτηριστικό που καταστρέφει τα πάντα ... Αυτό το Κτητικό δηλητηριώδες συναίσθημα ... που κάνει τους πιο πολλούς να τροποποιούν την σχέση σε Αλυσίδα με Σιδερένια μπάλα στο Πόδι ...

Αυτό δεν είναι Έρωτας ... αλλά Εγωισμός ... Ανασφάλεια ... Κτητικότητα ... και όχι Ανθρωπισμός ... Ο Άνθρωπος ... και όχι το άτομο ... σκέφτεται μέσα από τον άλλον ... Από εκεί χαίρεται ... από εκεί ηδονίζεται στον Έρωτα την ώρα της Συνεύρεσης ... και μόνο από τον άλλον ζει μέσα στην σχέση ... Αλλιώς είναι Φυλακή ... Δεσμά ... !!!

Πάντα σκεφτόμουνα τον Έρωτα και τις σχέσεις αλλιώς ... Ως μοίρασμα ψυχής ... Κατανόηση ... Νιάξιμο ... Και έχει καταντήσει να είναι ένα Κελί με κάγκελα και κλειδαριά "Ασφαλείας" ...

Έχω ακούσει Ανεκδιήγητα πράγματα ... " Όχι Αγάπη μου μην βγαίνεις έξω ... Κάτσε στο ξενοδοχείο και θα μιλάμε μαζί από το fb. Θα σου κρατάω εγώ παρέα " ... Αυτό είναι ένα πραγματικό περιστατικό κάποιου μαθητή μου ... προς την κοπελιά του ... Είχε πάει στην Αθήνα για κάποια σεμινάρια που θα διαρκούσαν 10 μέρες ... και δεν την "άφηνε" να βγει από το ξενοδοχείο. Αν για κάποια ώρα δεν την έβλεπε στο fb να μιλάνε ... σκύλιαζε και την φλόμωνε στα τηλέφωνα " Που είσαι ???? Γιατί δεν μου μιλάς ???? " ... Ούτε για ντουζ στο μπάνιο δεν μπορούσε να πάει η κοπέλα ... Ούτε να κάνει τα φυσιολογικά πράγματα που κάνει κάποιο στο Μπάνιο ... Κανονικό Σκλαβάκι ...

Τι είναι αυτό ??? Έρωτας ??? Δλδ δείχνει ότι την Αγαπάει ... ή "αγαπάει" μόνο τον Ανασφαλή Κώλο του ???

Όχι ... Όχι βέβαια και πάλι ΟΧΙ ... Δεν θα μπορούσα να μπω ποτέ σε κλουβί ... σε κάγκελα ... και με τίποτα να δέσω αλυσίδα στο πόδι μου ... ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ...

Από έφηβος δεν το θελα αυτό ... Ήθελα πλήρη Ελευθερία ... και το πλήρωσα ... Πως ??? Όλες σχεδόν φεύγανε μόλις ακούγανε τις "Μαλακισμένες" ιδέες μου ... Δεν άρεσαν σε καμία ... Ένιωθαν Ανασφάλεια και Απειλούμενες ... και "Έφευγαν"  ( Δεν έφευγαν ... αλλά αναγκαζόμουν εγώ να ξεκολλήσω την βδέλλα από πάνω μου ... ) ...

Ακόμα μια Ψυχολόγος μου είπε ( όχι σε δική μου συνεδρία ) ... " Ε έτσι ρε Δημήτρη πως να μείνουν ??? Και εσύ από το πρώτο Ραντεβού λες ότι δεν θέλεις να Παντρευτείς ??? Πως να μείνουν ???"

Δλδ ... τι ??? Να το πω στο 2ο ??? ή στο 3ο ??? Όποτε και αν το πω το ίδιο αποτέλεσμα θα έχω ... και δεν θα έχω απαλλαχτεί μια ώρα αρχύτερα ...

Που να τις έλεγα και τι πιστεύω ... Δλδ ... τι θεωρώ εγώ ιδανική σχέση και έρωτα ...

Ναι ... Ιδανική σχέση θεωρώ να είναι μακριά οι 2 αγαπημένοι για κάποιο λόγο ... για ένα ταξίδι π.χ. και να πάρει κάποιος από τους 2 και να πει ... "Πως είσαι Καρδούλα μου ??? Πως Περνάς ??? " ... και στην συνέχεια " ... Αφού δεν είσαι καλά Ψυχολογικά γιατί δεν βρίσκεις κάποια να βγεις ??? Ν αλλάξεις παραστάσεις ??? Μην κλείνεσαι όλο μέσα ... Ε και αν προκύψει ... κάνε και Σεξ ... Ε και αν προκύψει και Έρωτας ... τι να κάνουμε ... πήγαινε μετά με τον Έρωτα "...

Ναι ... πήγαινε με τον Έρωτα. Στον Έρωτα καθόμαστε επειδή ΘΕΛΟΥΜΕ και όχι επειδή ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΣΤΕ ...

Ο Έρωτας είναι Ελευθερία ... Και όχι η Αρβανιτάκη ... η Άλλη !!! 






ROBBIE WILLIAMS


"Come Undone"



So unimpressed, but so in awe
Such a saint, but such a whore
So self-aware, so full of shit
So indecisive, so adamant
I'm contemplating, thinkin' about thinkin'
It's overrated, just get another drink and

Watch me come undone
They're selling razor blades and mirrors in the street
I pray when I'm coming down, you'll be asleep
If I ever hurt you, your revenge will be so sweet
Because I'm scum, and I'm your son
I come undone
I come undone

So rock 'n' roll, so corporate suit
So damn ugly, so damn cute
So well-trained, so animal
So need your love, so fuck you all
I'm not scared of dying, I just don't want to
If I stop lying, I'll just disappoint you

Come undone
They're selling razor blades and mirrors in the street
Come undone
I pray when I'm coming down, you'll be asleep
Come undone
If I ever hurt you, your revenge will be so sweet
Because I'm scum, and I'm your son
I come undone

So write another ballad, mix it on a Wednesday
Sell it on a Thursday buy a yacht on Saturday
It's a love song, a love song
Do another interview, sing a bunch of lies
Tell about celebrities that I despise
And sing love songs, we sing love songs so sincere

So sincere

Come undone
They're selling razor blades and mirrors in the street
Come undone
I pray when I'm coming down, you'll be asleep
Come undone
The young pretend you're in the clouds above the sea
I come undone
I am scum
Love your son
You've gotta love your son
Come undone
You've gotta love you son
Come undone

Love your son
I am scum
I am scum
I am scum
I am scum
I am scum
I am scum







ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΜΕΛΗ ΤΟΥ BLOG ΚΙΛΚ ΕΔΩ ...

Δευτέρα, Ιουλίου 15, 2013

Είμαστε οι Άλλοι των Άλλων... - N. Λυγερός.




Είναι Καλό να είστε και Κακός την Κατάλληλη στιγμή … 

Ο Δον Ζουάν ήταν ένας Μεγάλος Κακός Άρχοντας . Η Σημασία είναι ότι Κακός είναι και ο Στρατηγιστής και ο Στρατηγός …

Αυτός που είναι Ηγέτης … είναι αυτός που είναι Στρατηγικά άδικος με όλους, επειδή δημιουργεί την επόμενη Δικαοσύνη. 

Άρα εκείνη την στιγμή μπορεί να φανεί άδικος … μπορεί να φανεί κακός, αλλά είναι για τους άλλους.

Είμαστε οι Άλλοι των Άλλων. 









Κυριακή, Ιουλίου 14, 2013

1. Ο εραστής της λευκής σελίδας ...

1. Ο εραστής της λευκής σελίδας
  
Ποίηση
άναμμα τσιγάρου κατά λάθος από φεγγάρι
Θωμάς Γκόρπας
  
Με ρώτησες μια νύχτα θυμάμαι μια από αυτές τις τόσο ίδιες νύχτες που υπάρχει ένα αυτοκίνητο και μερικά ποτά και μια κάποια ανόητη ανάγκη για φιλί γίνεται να σου αρέσει και η ποίηση;Εγώ, καθώς γνωρίζεις, φοιτώ κάπου εργάζομαι κάπου έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο φλερτ και στα ξενύχτια και μου αρέσουν και τα ακριβά παπούτσια και το καλό κρασί και αγαπώ τις απολαύσεις όπως τις αγαπάς κι εσύ εγώ, καθώς γνωρίζεις, θέλω και κάνω πολλά.





Ένα πράγμα είναι που δεν επιθύμησα ποτέ μου: να γίνω ποιητής. 

 Γιατί να θέλω κάτι τέτοιο;

Η ζωή είναι πιο ήρεμη χωρίς την ποίηση. Η ποίηση στην αγριεύει τη ζωή σου, στην αγρυπνά πάνω από οθόνες και τετράδια, η ποίηση είναι ένα από τα σκληρότερα ναρκωτικά.

Θα έπρεπε, σου λέω, να ήταν παράνομη η Ποίηση.

Είναι, βλέπεις, τρομερά επικίνδυνη

Και ξύπνησα ένα πρωί, λες εσύ, και είπα: Ας ξεκινήσω να γράφω

Έτσι για να τραβήξω την προσοχή του κόσμου
Κι επειδή είναι τόσο της μόδας  να είσαι ποιητής
Ιδίως αν γράφεις με λεοπάρ στυλό;

Ξύπνησα, λες, ένα πρωί και είπα:
Ας αρχίσω να ασχολούμαι κι εγώ με την ποίηση
Ας πάω να αγοράσω τα άπαντα απάντων
Ιδίως αυτού του Καβάφη
Πολύ τον αναφέρουν οι διανοούμενοι
Α, και να μην ξεχάσω και τη Δημουλά;

Κι έτσι, λοιπόν, γλυκιά μου, νομίζεις ότι ξεκινά κάποιος να είναι ποιητής;
Νομίζεις πως είναι μια απόφαση, μια ασχολία;
Ή, έστω, νομίζεις πως η αληθινή ποίηση
αυτή που σε τρομάζει και σου θυμίζει τη φιλόλογο της δευτέρας λυκείου
είναι για κάποιους εκλεκτούς μισότρελους;
Που δεν ερωτεύονται, δε βάφονται, δεν κατουράνε;

Θα σου πω μια αλήθεια: δεν υπάρχουν ποιητές.
Υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που ερωτεύτηκαν κάποιες λευκές σελίδες από ανάγκη ή από επιλογή.
Άνθρωποι που δεν τους αρκεί να μιλούν σε Ανθρώπους.

Δεν υπάρχουν ποιητές.
Υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που διάβασαν εραστές λευκών σελίδων
Πεθαμένους ή ακόμα ζωντανούς
Και ζήλεψαν
Και μαγεύτηκαν
Και κατάλαβαν
Κι έτσι ξύπνησαν ένα πρωί και είπαν, καλή μου:

Έχω ανάγκη κι εγώ να γράψω κάτι. Έχω ανάγκη.

Και ξεκινά αυτός ο Γολγοθάς προς το αγκάλιασμα του ήλιου.
Αυτή η παράλληλη ζωή, η ηχώ που σε μουρλαίνει ξεφωνίζοντάς σου κάθε τόσο λέξεις και ιδέες και σκοπούς
όπου κι αν είσαι.
Γίνεται η Ποίηση το καταφύγιο που φθονείς.

Ξεκινά η συνειδητοποίηση της άπλετης μικρότητάς σου.
Κάτι πρέπει να πεις, αλλά δεν ξέρεις πώς.
Γνωρίζεις ότι δε χρησιμεύεις πουθενά.
Είσαι ένας υπηρέτης της Ομορφιάς
Μα ποιος ξεδιψά και χορταίνει και στεγάζεται με Ομορφιά στον πλανήτη Γη;

Όλα αυτά δε στα είπα εκείνο το βράδυ στο απαίσιο και φασαριόζικο μπαρ που με κουβάλησες, όχι, όχι. Θυμάμαι, χαμογέλασα απλώς και προσπάθησα να σου εξηγήσω ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να είμαστε ποιητές, όσο ακόμα η Ποίηση παραμένει νόμιμη. Δεν με άκουγες καλά, απλά κουνούσες σαν ηλίθια το ξανθό κεφάλι σου και ρούφαγες το μαρτίνι σου. Εγώ σου μιλούσα για την Ποίηση και  εσύ ρούφαγες το μαρτίνι σου.

Λίγο αργότερα είχα βραχνιάσει και παρήγγειλα δεύτερο ποτό. Και μετά δε θυμάμαι. Πάντως εκείνη τη νύχτα σε είχα θηλάσει όλη μου την έμπνευση, γλυκιά μου. Δεν κατάφερα να γράψω τίποτε τις επόμενες ημέρες.


Εάν καταλάβαινες θα σου έλεγα πολλά ακόμα και θα είχα να θυμάμαι πιο όμορφα πράγματα από εκείνη τη βραδιά στο απαίσιο και φασαριόζικο μπαρ.

Θα σου έλεγα, ας πούμε, ότι δεν έμαθα να γράφω από κανέναν δάσκαλο και κανένα σοφό. Ο Έρωτας και η Φύση είναι που με δίδαξαν Ποίηση, σε ανύποπτο χρόνο. Άλλωστε, πρέπει να καταλάβεις, ότι τα ποιήματα δε γράφονται στο χαρτί. Μέσα μου γράφονται καθώς ζω-ο χρόνος της κυριολεκτικής καταγραφής τους είναι δεύτερος και σπανίως, πολύ σπανίως οι δύο αυτοί χρόνοι γραφής και καταγραφής συμπίπτουν. Γράφω, συνήθως, όταν κοιμάμαι, όταν μεθώ, όταν χορεύω, όταν βλέπω κάτι πολύ όμορφο. Και καταγράφω συνήθως βράδυ ακούγοντας μουσική, μη ρωτάς τι μουσική, αναλόγως.

Και, προς Θεού, μη διανοηθείς να με αποκαλέσεις ποτέ σου ποιητή. Εγώ ένα όνειρο έχω: να εμπνεύσω ομορφιά και καλοσύνη και πάθος και ζωή και όνειρα. Γράφω για να με διαβάσει κάποιος και να πάρει την απόφαση να αλλάξει τον κόσμο. Θέλω κι εγώ να αλλάξει ο κόσμος. Κάποτε, πλάκα πλάκα, ντρεπόμουν που δεν ένιωθα ότι συντελούσα σε αυτήν την προσπάθεια, παρά όταν έγραφα ποίηση.
Και, μου είπες, αν θυμάμαι καλά εκείνη τη γαμημένη νύχτα, μου είπες πόσο είναι βαρετή η ποίηση. Πόσο ακαταλαβίστικη και πόσο ανούσια.

Λες και ξέρεις εσύ από Ποίηση, μωρή!

Θα ήθελα να σου πω.
Αλλά δε στο’ πα. Γιατί για την Ποίηση όλοι δικαιούνται και όλοι πρέπει να μιλούν. Ποίηση είναι αυτό που θα μιλήσει και σε αυτόν, ακόμα, που ισχυρίζεται πως τη βαριέται. Μα οι άνθρωποι, μάτια μου, δεν τη βαριούνται την Ποίηση, στην πραγματικότητα τη φοβούνται, γιατί τους ανοίγει τα μάτια και πώς αρέσει στους ανθρώπους να έχουν μάτια κλειστά και ανίδεοι να διάγουν βίο ήσυχο.

Πόσο οι άνθρωποι φοβούνται την καρδιά τους.
Αλλά πιο πολύ με θύμωσες που μου είπες πως είμαι… πολύ ωραίος για να γράφω Ποίηση. Πως έχω καλύτερα πράγματα να κάνω από το να γράφω. Πως μπορώ να κάνω πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Και τι να σου πω τότε εγώ, ε; Γέλασα αμήχανα.
Πώς να σου έλεγα και πώς να καταλάβαινες, ανόητό μου κοριτσάκι, ότι δεν έχω πια άλλη επιλογή. Ότι δεν μπορώ να πάψω να γράφω, ότι, ναι, είμαι άρρωστος.

Ζω, παράλληλα, τη ζωή που ζουν οι περισσότεροι, θα μπορούσα κι αλλιώς; Μου αρέσει και η πόλη, αμέ. Ποιος σου είπε ότι οι ποιητές ζουν σαν ερημίτες; Ποιος σου είπε ότι είναι άσχημοι και ανέραστοι και ακοινώνητοι οι ποιητές;
Υπάρχουν δύο είδη ποιητών: αυτοί που δεν έχουν ερωτευτεί ακόμα και αυτοί που ερωτευτήκανε.  Μα όλοι, όλοι οι ποιητές έχουν πονέσει.
Είδες; Με αναγκάζεις να χρησιμοποιώ τη λέξη ποιητές. Μια λέξη που βαθύτατα απεχθάνομαι.

Αναρωτήθηκες αργότερα, τρελή, από πού αντλώ εμπνεύσεις. Λες και δεν είναι η ζωή από μόνη της μια τεράστια έμπνευση. Εργαλειοθήκη μου το αλφάβητο και λάμπα μου ο πόνος της ζωής κι οι αγωνίες της. Η συνείδηση του τέλους μας, οι αγάπες, τα φευγιά, οι εφιάλτες και οι προσδοκίες που δεν εκπληρώνονται ποτέ. Ρε, είμαι άνθρωπος, τι νόμιζες; Ότι είμαι φτιαγμένος από σύννεφο; Και δεν είμαι απαραίτητα καλός. Η Ποίηση δεν είναι ηθική, τέχνη είναι, κι από όλες αυτή πιο πολύ, έχει την απαίτηση να της υποδουλωθείς εάν θέλεις να την κατακτήσεις.
Με φίλησες σε κάποια φάση, πριν το τρίτο ποτό, σου άρεσε θυμάμαι να με βλέπεις φουρκισμένο με όλες αυτές τις ανόητες απορίες σου και βρήκες ευκαιρία να μου ψιθυρίσεις και μια ακόμη. Εάν θα εκδώσω το έργο μου.
Θυμάμαι ακριβώς τι σου είπα.

Ότι οι εκδότες καθιερώθηκε να το παίζουν μεσολαβητές του τι πρέπει να εκδοθεί και τι όχι και ότι κακώς υπάρχουν εκδότες και εκδοτικοί οίκοι κι ότι θα έπρεπε η τέχνη να γράφεται στους τοίχους της πόλης και να τραγουδιέται και να μελοποιείται κάθε τόσο, να χορεύεται, να περνάει από στόμα σε στόμα.

Να ζει η Ποίηση, σου είπα. Να ζει.
Με ξαναφίλησες και έπειτα μάλλον θα σου είπα για το πόσο θλίβομαι που υπάρχουν τόσα  άγνωστα ποιήματα και τόσες γνωστές απόπειρες ποιημάτων.
Και, τότε, σε φίλησα εγώ. Τι άλλο να έκανα, μου λες; Η συζήτηση για την ποίηση είναι ατέλειωτη και με ψυχοπλακώνει να την κάνω.
Εγώ να γράφω ξέρω, όχι να μιλώ για αυτά που γράφω.

Η Ποίηση, να το θυμάσαι, μια μέρα θα φέρει την Επανάσταση.
Και ξέρεις πότε; Όταν θα πάψουμε να τη διαχωρίζουμε από τη ζωή, όταν οι «ποιητές» κατεβούν από τα βάθρα τους και βγουν στο δρόμο, όταν θυμηθούν πως πάνω από όλα είναι γυναίκες και άντρες οι «ποιητές».

Πολύ με βαρέθηκες εκείνη τη νύχτα, γι’ αυτό και δεν με ξαναπήρες τηλέφωνο. Σου λέει με μουρλό έμπλεξα.
Ίσως να ήταν και η μόνη σωστή σκέψη που έχεις κάνει από τότε που σε ξέρω.
Ίσως κι εγώ να σκεφτώ δεύτερη φορά πριν ξεστομίσω ότι γράφω ποιήματα.
Να βεβαιωθώ πρώτα ότι είναι ποιήματα, το κυριότερο.

Κι ύστερα, γλυκιά μου, ω ναι, μετά την ολοκλήρωση της δημιουργίας πρέπει να ερωτευτώ και να πεθάνω, για να έχω εκπληρώσει και τα τρία μου χρέη σαν άνθρωπος.
Θα έχουν μείνει ξοπίσω τα γραπτά και οι απόγονοι θα μιλούν για μένα, πώς σου φαίνεται αυτό; Κι ίσως, μέχρι τότε, καλή μου, να έχεις γράψει κι εσύ κάτι, πού ξέρεις;

Έναν ορισμό της ποίησης, ίσως, αν σου έμεινε κάτι από αυτή τη ρημάδα τη βραδιά.  Στο’ πα- δε στο’ πα;-δεν έπρεπε να πιούμε τόσο πολύ.


Πηγή : 
http://www.biblionet.gr/book/18Decibel

DSV : Δεν θα πω πολλά ... αλλά όσο και αν αυτό που μου λένε ότι είμαι και εγώ ποιητής ισχύει στο παραμικρό ... στο κείμενο της Γεωργίας βρήκα στα 25 χρόνια που γράφω την καλύτερη απόδοση ... του τι είναι Ποίηση ...



Εγώ δεν είμαι ποιητής - 1995 

Στίχοι:   Λάζαρος Ανδρέου
Μουσική:   Νίκος Παπάζογλου
1. Νίκος Παπάζογλου

Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
είμαι στιχάκι της στιγμής
πάνω σε τοίχο φυλακής
και σε παγκάκι

Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες
καταραμένη είμαι φυλή
με μιαν εξόριστη ψυχή
σ’ άλλους πλανήτες

Εγώ δεν είμαι ποιητής
είμ’ ο λυγμός του
είμαι ένας δείπνος μυστικός
δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός
κι είμ’ αδερφός του